Over Phlox, Nuri en...

Over Phlox, Nuri en...

Er is heel wat gebeurd de afgelopen weken. We hadden het zeer druk om verschillende redenen en mijn blog updaten kwam er daardoor niet van. Maar hoe langer ik het uitstel, hoe meer ik heb te schrijven in één keer natuurlijk!

Enkele korte weetjes over Phlox:

- hij is gek op elke nieuwe krabpaal die ik voor hem meebreng!

- hij houdt van tv kijken, en dan vooral van Star Trek, net zoals zijn baasjes hihi. Hij doet zijn naam dus alle eer aan. Hij "knuffelt" ook regelmatig het scherm... :-)

Het mooiste nieuws over Phlox is dat we hem nu dagelijks veelvuldig mogen aaien! De afgelopen 3 weken ging het elke week een stuk beter. De eerste week mochten we hem vaker aaien, dan de tweede week dagelijks en nu dus zo vaak als we willen en hij bereikbaar is. Soms krijgen we dan nog wel eens een mep met zijn poot, als het hem te veel is of we hem ergens aanraken waar hij het dan kennelijk niet graag heeft. Maar hij mept niet hard en we hebben er dan ook geen grote wonden aan overgehouden. Hoogstens kleine gaatjes. Het is een kwestie van hem goed in het oog te houden tijdens het aaien.

Al het trainen met mijn hand op zijn hoofd terwijl hij at, heeft duidelijk resultaat opgebracht. Want het is nadat ik daar een periode intens mee geoefend heb, dat hij steeds meer toeliet dat we hem aanraakten.

Ondanks dat hij nog steeds niet spint tijdens het aaien, lijkt hij er nu echt enorm van te genieten. Het is zelfs zo dat hij zijn kopje zelf aanbiedt! Ook gaat hij soms speciaal in zijn hangmat liggen wanneer we hem ergens anders willen beginnen aaien, en kijkt hij ons dan verwachtingsvol aan. Of als we soms stoppen, kijkt hij ons ook zo aan, alsof hij nog wil! Heel bijzonder, als je weet hoe bang hij altijd van handen geweest is!

Soms, wanneer ik hem benader met mijn hand, dan duikt hij nog wel ineen en heeft hij de neiging om met zijn poot te gaan meppen of zich in allerlei vermijdende bochten te wringen. Maar ik trek dan snel terug en probeer het enkele seconden later opnieuw. In die eerste momenten lijkt hij dan even vergeten te zijn dat handen hem plezier kunnen bezorgen en duikt hij dus ineen. Maar als ik dan terugtrek, lijkt hij opeens terug te beseffen dat hij aaien wel lekker vindt en laat hij het bij mijn tweede poging wel toe. Spinnen doet hij niet, maar kreunen wel. Hij kreunt wanneer hij negatieve stress ervaart, maar evengoed als hij positieve opgewondenheid ervaart. Zoals wanneer hij achter een vlieg aanzit, of loert op een vogeltje buiten. of wanneer hij zit te bedelen om vlees wanneer ik aan het eten ben. En zo kreunt hij soms dus ook als we hem aaien. Omdat hij nog steeds niet spint, is het vaak moeilijk in te schatten wanneer hij er genoeg van heeft natuurlijk. Maar ik word steeds beter in het vermijden van meppen hihi.

Enkele dagen geleden was ik hem aan het aaien in zijn hangmatje en toen begon hij spontaan van genot met zijn voorpootjes de rand te kneden! :-) Dus hij geniet wel degelijk. Dat samen met het feit dat hij regelmatig zelf in zijn hangmatje gaat klaarliggen met een vragende blik, zegt toch genoeg hè!

Dat spinnen komt ook nog wel. Kopjes gaf hij de eerste maanden ook niet, dan heel kort en stuntelig aan enkele spullen en nu wrijft hij zeer hevig en uitgebreid aan zowat alles met zijn kin!

Hij is weer flink gegroeid. Hij past nog maar net in zijn hangmat nu. Hopelijk groeit hij daar niet uit, want het blijft zijn favoriete plek! En die van ons voor hem ook, aangezien hij daar het liefst geaaid wordt. :-)

Wat ook een positief gevolg is van het kunnen verdragen van aanrakingen, is dat we nu uitbundiger met Phlox  kunnen spelen. Hij schrikt niet meer van aanrakingen met speeltjes bovenop zijn lijf. Integendeel, hij wordt er nog gekker en meer opgewonden van hihi. We moeten nu zo voorzichtig niet meer zijn. We kunnen nu even hevig met hem spelen als met Nuri!

Tot 3 weken geleden zagen we bij Nuri ook vorderingen tegenover hem (eind mei). Ze jaagde opeens achter Phlox aan (weliswaar in kwaadheid), waardoor hij terug meer respect voor haar toonde en haar voorzichtiger benaderde. Het ging zelfs zo goed, dat Nuri zelf in zijn buurt ging zitten zonder te grommen.

Ook kreeg ik Phlox voor het eerst zover om mee te spelen met een speeltje terwijl ik ook met Nuri aan het spelen was. Wat als resultaat had dat ze plots tegelijk op het speeltje sprongen, tegen elkaar botsten en Nuri kwaad haar krabpaal terug invloog hihi.

Maar dit alles duurde slechts enkele dagen. Nadien leek de relatie enkel erger. Op een nacht hoorde ik Nuri hard schreeuwen; zo had ik haar nog niet gehoord. Dus ik dacht dat ze dit keer in een echt gevecht waren verwikkeld geraakt. Niets bleek minder waar. Zij zat onder de kast en hij zat op een afstand van haar. Ik hield hen eerst even in het oog voor ik tussenbeiden kwam, om te zien wat Phlox eigenlijk deed dat haar zo deed schreeuwen. Toen Phlox nog maar bewoog, begon ze al! En enkele nachten nadien deed zich hetzelfde voor.

Maar meer kansen om hen aan elkaar te wennen, kreeg ik niet meer. Want op 3 juni (3 weken geleden) stond mijn vader voor onze deur met totaal onverwacht... een teckel!

Sindsdien leeft Nuri vooral op de gang boven en Phlox terug in onze slaapkamer en zien ze elkaar nog maar zeer zelden. Vorige week is Nuri wel één keer even de slaapkamer komen binnenwandelen. Dus ik vermoed dat ze Phlox toch wel een beetje begint te missen hihi.

De eerste ontmoeting tussen Phlox en de hond de eerste avond ging eigenlijk heel goed. 

Phlox was gewend aan een hond in zijn pleeggezin. Ook wil hij niets liever dan een speelmaatje waar hij nog steeds op hoopte met Nuri. Dus de eerste keer dat hij onze hond zag, was hij nieuwsgierig en kwam zelfs vlak bij hem zitten. De hond kende niets van katten en was op dat moment dus nog vrij kalm, aangezien hij geconfronteerd werd met een heleboel nieuwe indrukken die avond.

Maar lang duurde dat niet. Ik maakte de fout om de hond niet aangelijnd te houden. Phlox is een stuk groter dan de hond, dus ik ging er vanuit dat de hond Phlox niet veel zou doen... Oeps, grote fout! Zodra Phlox zich van de hond weg bewoog, ging de hond er achteraan! Phlox schrok zich natuurlijk een ongeluk en sindsdien is hij bang van de hond en begint al te grommen bij het minste dat de hond maar in zijn richting kijkt of beweegt. De eerste week was Phlox echt ongelukkig, dat straalde van hem af. Het feit dat de hond bij ons in bed slaapt, hielp daar natuurlijk niet aan. Phlox was plots terug enorm beperkt in zijn bewegingen. Ook kon hij niet meer gewoon lekker bij mij komen zitten wanneer hij daar zin in had. Toch was dat toevallig ook die eerste week waar ik net over vertelde, waarin hij zich steeds meer liet aaien!

Zoals ik de eerste 2 maanden al snel leerde met Phlox: zijn gevoelige darmstelsel bezorgde hem al spoedig terug problemen. Hij kreeg weer hevige diarree. Het was ondertussen ook al de tweede keer dat hij niet veilig terug geraakt was op onze kamer door de hond en hij de nacht in de woonkamer moest doorbrengen. Na de eerste keer, toen hij dan 's middags eindelijk terug geraakte wanneer de hond buiten was, durfde hij onze kamer enkele dagen niet te verlaten. De tweede keer bezorgde het hem zoveel stress dat hij van angst op het dekentje van de hond heeft geplast en daar ook diarree op deed. En dit dekentje lag in de zetel op dat moment! Daarbovenop botsten Phlox en de hond ook net in die periode een keer per ongeluk op elkaar waardoor ze eventjes in een gevecht verwikkeld geraakten en Phlox zijn eerste beet kreeg. Gelukkig is onze hond net als hij niet agressief van aard en bijt hij niet hard. Heb Phlox dan terug volledig op dat speciale brokkendieet gezet. Tegelijkertijd kreeg de hond ook diarree, dus gingen ze samen op het gevoelige-darmen-dieet. Gelukkig waren ze beide terug in orde na slechts enkele dagen. Ze zijn eigenlijk maar even bang van elkaar! Op zo'n moment zou je toch echt met hen willen kunnen redeneren hè.

De tweede week kreeg ik eindelijk de kans om onze slaapkamer zodanig aan te passen dat Phlox meer van de grond kon blijven. Ik haalde zijn slaapplekjes onder het bed weg. Want ondanks dat de hond daar aan hem aankon, ging hij daar nog steeds slapen. Ik gaf hem een schap in de kast aan mijn bureau, waar hij dolblij mee is. Hij probeert al in die kast te geraken sinds het begin dat hij bij ons woont hihi. Nu heeft hij dus eindelijk zijn zin en is er echt helemaal gek op.

Ook mijn bureau kreeg hij helemaal. Daar zette ik zijn dozen op.

Hij kan nu van de ene kant naar de andere kant van de raamkant van onze kamer, zonder de grond te moeten raken en dus zonder geconfronteerd te moeten worden met de hond. Ik heb de hond wel van het begin af aan gecorrigeerd (hij blafte er in het begin natuurlijk op) en dit resulteerde al snel in het positieve feit dat wanneer hij Phlox naderde, bijvoorbeeld onder het bed of de kast, hij rechtsomkeer maakte zodra Phlox begon te grommen en hij dus niet meer op hem blaft of piept. Alleen als de katten zich snel van hem weg bewegen, vliegt hij er nog achteraan, maar ook zonder te blaffen. De hond kreeg al verschillende meppen zo en jankte al twee keer. Maar kennelijk waren de katten nog steeds te voorzichtig met hem, want hij leerde nog niet af achter hen aan te gaan. Natuurlijk heb ik liever niet dat ze hem krabben, aangezien dit gevaarlijk kan zijn voor zijn ogen. Maar als hij hen zo blijft lastig vallen, zit er niets anders op dan dat hij het op de pijnlijke manier eens goed leert hè.

In de eerste dagen is er zo per ongeluk een confrontatie geweest met Nuri. Ze zat in de woonkamer 's nachts ergens op de grond en ik had daar geen erg in, dus liep er binnen en de hond volgde. Met als gevolg dat hij plots vlak naast haar stond en achter haar aanging toen ze vluchtte. Sindsdien leeft zij dus vooral boven op de gang.

Sinds de derde week durft ze wel meer terug beneden komen. Ze begint nu zijn ritme te kennen en ze heeft ondertussen door dat hij elke nacht/ochtend een lang aantal uren niet in de buurt is wanneer hij bij mij op de kamer slaapt.

Met Nuri zijn er dus verder niet veel problemen geweest omdat ze boven veiligheid kan zoeken.

Aan de relatie tussen Nuri en Phlox kunnen we nu natuurlijk voorlopig niet meer werken. Ben dan maar aan de relatie tussen Phlox en de hond in de plaats gaan werken. Al na enkele dagen ben ik hen samen eten en snoepjes gaan geven. Het gaat net zoals bij Nuri en Phlox in het begin. Alleen is nu Phlox degene die gromt hihi. Het samen eten gaat verder heel goed. Phlox eet in de vensterbank en de hond zo dichtbij mogelijk op de grond. (In het begin at de hond zelfs op de kattenpaal hihi, maar zijn bakje viel er steeds af.)

Ook durft Phlox sinds de tweede week al wel eens terug op het bed te komen als de hond slaapt. Wel spannend hihi. Ik kan hem ook voeren naast mijn bed terug, of soms zelfs in bed, op mijn laptop bijvoorbeeld.

Enkel mijn laptoptafeltje was dan tussen hen als afstand. De hond heeft het zelfs al gezien en is niet naar hem toe gegaan, heeft enkel gekeken.  Maar Phlox vond dat al te veel en is dan voorzichtig weggegaan.

Phlox gromt zodra de hond hem langer dan een seconde aankijkt. De hond gaat dan meestal weg gelukkig.

Ondertussen durft Phlox terug spelen waar de hond bij is. De eerste week wilden geen van beide katten nog spelen. Maar in de tweede week kwam dat verlangen beetje bij beetje terug. En voor Phlox zeker toen hij zijn eigen hoekje kreeg (kast + bureau). We zagen hem helemaal terug open bloeien de dagen nadien. Voordien was de hele kamer van hem hè, maar nu moet hij een tijdje tevreden zijn met slechts de helft van de kamer. Heel af en toe durft hij de kamer nog wel eens uit. Maar dit heeft momenteel geen prioriteit, want onze tweede hond komt over twee weken er ook bij en aan haar zullen ze dan ook nog eerst moeten wennen. Ik heb daarom liever nu dat ze eventjes nog op hun veilig plekje blijven totdat de honden beide wat beter getraind zijn.

Voor Nuri heb ik gisteren een veiliger plekje gemaakt in de woonkamer. Het probleem is dat wanneer zij van boven komt, ze daar niet veilig kan geraken zonder via de grond te moeten. Ik zou liever hebben dat ze altijd in de woonkamer bleef dan in het donker op de gang boven de hele dag. Mijn volgend doel voor Nuri is haar terug meer beneden te laten zijn. Maar zoals ik net al zei, met het vooruitzicht op onze tweede hond, heeft dit nu geen prioriteit.

Vanmorgen heb ik haar gewoon opgepakt en al miauwende en blazende op haar nieuwe plekje gezet. Heb haar dan daar wat brokjes gegeven en die at ze direct op. Heb nog al ervaren dat ik dat zo moet doen met haar. Ze is in de verste verte niet zo avontuurlijk als Phlox en blijft liever zitten waar ze zit. Of het daar nu prettig is of niet. Maar als ik haar dan eventjes "forceer", blijkt ze nadien toch steeds blij te zijn met waar ik haar dan gezet heb. En inderdaad, ze heeft een deel van haar vlees op haar nieuwe plekje opgegeten vanmiddag. :-) We gaan haar nu terug beneden laten eten, weliswaar op een hoge plaats waar de hond(en) niet aankunnen.

Verder zetten we 's nachts en in de voormiddag de badkamerraam open voor haar, als het niet te koud is. Daar kijkt ze graag naar buiten.

Zo kwam ik de badkamer 's nachts eens binnen met de hond en toen bleek ze daar te zitten. Dus nu gaat de hond haar daar ook elke keer zoeken. Maar hij kan er toch niet aan. Hij weet al heel goed dat zij 's nachts wel eens beneden rondloopt, want de minste kans dat hij krijgt om 's nachts eventjes rond te lopen in huis, speurt hij alles af naar haar.

In het begin dacht ik dat we gingen moeten stoppen met de katten hapjes te geven tijdens onze maaltijd, vanwege dat de honden dan ook zouden leren bedelen. Maar dat blijkt dus niet het geval! Ik wou daar ook niet mee stoppen, want het is nog steeds nodig voor onze relatie met Phlox en Nuri. De hond bedelt niet. Hij kijkt toe, maar gaat gewoon ergens liggen slapen nadat hij ziet dat hij toch niets krijgt. Als ik in bed eet, dan komt hij eens snuffelen, ik laat hem merken dat ik dat niet wil (gebaar of woord) en dan gaat hij liggen slapen. Hij kijkt zelfs niet meer. En dus ook niet als ik Phlox dan wel hapjes geef. Super toch!

Het is toch zo'n schatje! Maar daar vertel ik liever over in een volgend blogbericht... :-)