Pepper, onze teckel

Pepper, onze teckel.

Pepper is de naam die hij kreeg van zijn vorige eigenaars: mijn vader en zijn echtgenote. Hoewel het best een leuke naam is, zouden we toch graag nog een geschiktere naam vinden waar we allemaal vrede mee hebben. Hij luistert naar zowat alles wat we hem noemen, dus we hebben nog tijd hihi. Bij Phlox duurde het 7 weken. Ik heb al vele uren besteed aan zoeken, maar nog steeds niets dat klikt van de eerste keer zoals met onze kattennamen. Sommige mensen weten direct hoe hun dier of kind gaat heten hè. Jaloers ben ik daarop, hihi.

Pepper was precies 17 maanden toen hij bij ons kwam. Mijn vader wist dat we besloten hadden een teckel te nemen. Hij had net pups en ik had hem al gevraagd of we er daar eentje van mochten hebben. Liever nog had ik er eentje opgevangen, zoals uit een asiel of een herplaatser of zittenblijver. Maar een puppy zien opgroeien heeft natuurlijk ook zijn charmes en voordelen. Mijn vader had nog niet gereageerd op mijn "aanvraag", dus ik wist tot die bewuste avond niet of we een pup van hem gingen krijgen of één in een asiel moesten gaan zoeken. Ik had al flink gezocht en al enkele teckels online gevonden. Maar wou niet afspreken om te gaan kijken tot ik antwoord kreeg van mijn vader. Plus dat de teckels die ik online gevonden had, kortharig waren en Karel liever een langharige had. Ik wist ook niet dat mijn vader nog een "herplaatser/zittenblijver" in zijn bezit had. Hij heeft Pepper zelf gekweekt en als pup was hij besteld door iemand, samen met een broer van hem. Maar toen hij oud genoeg was om het nest te verlaten, besloten die mensen dat ze hen niet wilden hebben. Zijn broer is trouwens ook pas enkele maanden geleden naar een eigen thuis gegaan.

Dus in theorie is Pepper wel een beetje een herplaatser, maar heeft geen "verleden" bij andere mensen omdat hij nog geweigerd werd voordat ze hem daadwerkelijk in huis namen.

Dit heeft natuurlijk een hoop voordelen! Hij is niet getraumatiseerd, hij is opgegroeid in een roedel in huis en heeft daar ook altijd verbleven tot hij bij ons kwam. Natuurlijk vind ik het spijtig dat ik de eerste 17 maanden van zijn leven gemist heb, maar ben al blij dat hij het tijdens dat deel van zijn leven goed gehad heeft! En we hadden het nu eenmaal pas de afgelopen maanden besloten, dus het had ook niet eerder gekund.

Aangezien mijn vader ons dus verraste met hem die maandagavond, waren we daar totaal niet op voorbereid. Mijn vader zelf had ook nergens aan gedacht hihi. Gelukkig had ik nog eten bewaard dat ik over had van Ynouschka. En had ik net die zaterdag een leiband gekocht! En als bench had ik die van Phlox gepland, aangezien hij die niet echt meer nodig heeft.

De eerste dagen was hij natuurlijk wat onwennig. Hoewel hij thuis gewend was in de bench te slapen, wou hij dat bij ons helemaal niet. (Enkel een paar uurtjes de eerste 2 nachten.) Maar ik besloot al snel dat we beter eerst aan onze relatie met hem zouden werken, en dat we de bench later terug kunnen introduceren.

Hij slaapt gewoon bij ons in bed en dat vind ik heerlijk. :-)

Hij heeft een heel lief en zachtaardig karakter. En hij is absoluut één van de mooiste teckels die ik ooit al zag! We waren al snel allemaal helemaal gek op hem! Hij luistert ook heel goed. In het begin moet je natuurlijk vaak herhalen en vooral consequent zijn. Als we een bepaald regel maar eventjes verwaarlozen, hervalt hij zo terug in oude gewoontes. Zo was het de eerste week met de kippen, cavia's en konijnen. Toen ik Cesar Millans methode toepaste, ging dat binnen enkele minuten fantastisch goed. Maar ik moest hem na enkele dagen er wel terug aan herinneren, want toen werd hij terug heviger in zijn gedrag naar die beestjes toe, tot zelfs terug een keer blaffen of janken tegen hen. Maar door te herhalen is hij ondertussen al 2 weken niet meer hervallen.

Zo ook tegenover de katten. In het begin blafte en jankte hij op hen, maar al na enkele dagen corrigeren deed hij dat niet meer. Hij gaat ook weg als ze grommen tegen hem.

Ik heb zelf veel meer te leren dan hij. Ik moet leren hoe ik hem dingen moet leren. Als we ergens kwamen met hem en hij begon te blaffen, dan zei ik direct tegen die mensen dat we hem nog maar net hebben en dat hij nog in training is. Maar eigenlijk ben IK nog in training hihi. Ik heb meer tijd nodig dan hij. Maar het betert elke week. Ik kan nu een hele les psychologie hier beginnen opschrijven, maar dat ga ik niet doen. :-)

Wanneer een eigenaar problemen heeft met zijn hond, zijn hond niet altijd luistert enz., ligt dit toch vaak aan het baasje. Ik heb dat uit eerste hand mogen ondervinden de afgelopen weken. Wanneer ik controle heb over mezelf, heb ik controle over de hond. Wanneer ik geen controle heb over mezelf, dan is de hond ook niet onder controle te krijgen. (Ondervond ik vroeger ook met mijn baby's & peuters trouwens!) Alles hangt af van de energie die je uitstraalt, net zoals Cesar Millan dat altijd zo mooi laat zien in zijn werkwijze. Mijn man en mijn derde dochter hebben evenwichtige controle over zichzelf en dus de juiste energie. Zij hebben dan ook snel controle over de hond, wanneer zij met hem werken. Mijn man heeft spijtig genoeg niet veel tijd daarvoor, maar mijn dochter doet daar dus echt goed haar best in en helpt ons gezin zo heel goed. De rest van ons heeft nog veel werk met zichzelf. Soms lukt het me wel, maar andere dagen ben ik helemaal uit mijn evenwicht en dat merk je dan direct aan de hond. Maar onze derde dochter heeft al door dat wanneer het met mij en haar zussen niet goed lukt, zij maar gauw even moet doen wat er op dat moment nodig is met de hond.

De eerste 2 weken waren dus chaotisch. Ik leerde al snel dat de programma's zien van Cesar en zijn boek lezen, één ding is en alles toepassen een ander. Zijn laatste nieuwe boek en de bijbehorende tv-reeks "leader of the pack" blijkt wel een superhulp te zijn. Gelukkig had ik van het begin besloten die afleveringen op mijn computer over te nemen en te bewaren. Ik had ze aandachtig bekeken voor we een hond hadden, maar aangezien het niet goed lukte, besloot ik op een nacht enkele afleveringen opnieuw te bekijken. En dan specifiek die waarvan ik me herinnerde dat er precies de problemen in voorkwamen die ik nu ervoer. Na enkele keren opnieuw dezelfde stukjes te hebben bestudeerd die nacht en hoe Cesar het exact aanpakte, ben ik de volgende dag precies hetzelfde gaan toepassen met Pepper. Ik kon mijn ogen niet geloven en kon wel huilen van blijdschap: het werkte! Wat ik al elke dag probeerde met hem, lukte nu opeens door het juist te doen!

De eerste dagen toen we met hem met de bal speelden, bracht hij die elke keer netjes terug. Maar daarna al snel niet meer. Het werd zelfs elke dag erger: eerst moesten we de hele tuin achter hem aanrennen, en op den duur ook nog losrukken uit zijn bek. Ik had er niets anders op gevonden om hem dan af te leiden met een andere (piepende) bal, waardoor hij de ene dan losliet. Dat had ik ook in Cesars programma gezien. Maar verder dan dat geraakte ik niet. En het voelde ook niet juist verder. Ik had de hele tijd het gevoel dat hij controle had over het spel, wat dus al fout is om te beginnen. Dus na het bestuderen van dat programma waar die tijdelijke oplossing in kwam van het ene speeltje loskrijgen door een ander aan te bieden, maar dan nu ook wetende wat ik DAARNA moest doen, ging ik de volgende dag er met nieuwe moed tegenaan en het lukte al heel snel!

Eerst moest ik de bal opeisen. Ik legde hem neer en Pepper moest er afblijven, zolang als ik wil. Voor eeuwig zelfs hihi. Hij werd in het begin ook steeds opgewonden van piepgeluidjes. En natuurlijk vind je dat dan grappig en stimuleer je dat nog meer. Maar dat heeft net het verkeerde effect! Wat ik dan ook ondervond en waardoor ik dus op het einde helemaal geen controle meer over hem had. Dus nu moest ik oefenen met hem dat hij kalm en onderdanig bleef ONDANKS het piepgeluidje van een speeltje. Wel, zodra ik de bal opgeëist had en hij die niet meer probeerde te pakken, mocht ik dat ding laten piepen zoveel ik wou. Hij bleef rustig zitten wachten! Ik mag de bal pas voor hem weggooien als hij kalm en onderdanig zit en op mijn ogen let en niet op de bal. Zijn staart moet gewoon op de grond liggen en mag niet aan het kwispelen zijn. Hij brengt hem nu zelfs soms al terug naar mij. Hij is nog erg gek op bijten erin tot het ding morsdood is, voor de zoveelste keer. Hij gaat niet meer lopen, ik kan de bal nu steeds zonder problemen te pakken krijgen, maar hij komt hem dus niet altijd brengen omdat hij er per se eerst nog zoveel mogelijk op moet bijten. Aangezien hij veel energie heeft en zoveel keer na elkaar de bal gaan halen (wat hij overigens erg leuk vindt) en terugbrengen dus een ideaal energie-afdrijf-spel is, ga ik hier zeker met hem aan blijven werken.

En zo geraken we waar we willen zijn, stap voor stap. Het is magnifiek om te zien hoe veel leuker en anders alles gaat als je gewoon Cesars technieken toepast! Dat is nu de eerste keer dat ik dit bewust doe. Mijn barzois waren steeds lage-energie-honden. Dit is mijn eerste hoge-energie-hond. Hij is inderdaad een stuk gehoorzamer en aangenamer om mee te werken als hij zijn energie op tijd overvloedig kwijt kan. En hem van zijn overtollige energie afhelpen, is met de juiste methode veel leuker en lang niet zo belastend en pijnlijk als wanneer je dit moet doen zonder controle te hebben. (Zoals zelf achter hem aan moeten gaan om de bal terug te krijgen en los te wrikken uit zijn bek en je schouders uit de kom laten sleuren tijdens het wandelen hihi.)

Mijn gebrek aan controle uit zich inderdaad ook in het wandelen met hem. Hij weegt maar 5,5 kilo, maar slaagt erin een vrouw van over de 100 kilo voort te sleuren en zere schouders te bezorgen tot zelfs enkele dagen nadien! Mijn derde dochter daarentegen slaagt erin om hem rustig naast haar te laten lopen, zonder gesleur. 

Dus ja, ik heb nog veel te leren. Mijn barzois sleurden mij nooit voort. Maar zij hadden dan ook niet zo hoog energieniveau als dit kleine dwergteckeltje! Bij hem moet je echt wel de regels toepassen en consequent zijn. Zelf in balans zijn is dus erg belangrijk en dit is absoluut niet mijn sterkste kant, dus daar werk ik nu aan.

Met hapjes kan ik hem ook al niet verleiden, heb ik ondervonden. Hij is niet zo op eten ingesteld. Heb zelfs al kaas geprobeerd om hem terug te lokken met de bal! Maar ook dat werkte niet. Dus in zijn geval gaat alles volledig afhangen van wat we uitstralen. Maar dat werkt dus, indien juist toegepast. En ik vermoed dat de rustigere energie van een windhond ook wel een handje gaat helpen. :-)

Ik verheug me er al echt op om er straks een windhond bij te hebben en met hen samen te werken!

Over Phlox, Nuri en...

Over Phlox, Nuri en...

Er is heel wat gebeurd de afgelopen weken. We hadden het zeer druk om verschillende redenen en mijn blog updaten kwam er daardoor niet van. Maar hoe langer ik het uitstel, hoe meer ik heb te schrijven in één keer natuurlijk!

Enkele korte weetjes over Phlox:

- hij is gek op elke nieuwe krabpaal die ik voor hem meebreng!

- hij houdt van tv kijken, en dan vooral van Star Trek, net zoals zijn baasjes hihi. Hij doet zijn naam dus alle eer aan. Hij "knuffelt" ook regelmatig het scherm... :-)

Het mooiste nieuws over Phlox is dat we hem nu dagelijks veelvuldig mogen aaien! De afgelopen 3 weken ging het elke week een stuk beter. De eerste week mochten we hem vaker aaien, dan de tweede week dagelijks en nu dus zo vaak als we willen en hij bereikbaar is. Soms krijgen we dan nog wel eens een mep met zijn poot, als het hem te veel is of we hem ergens aanraken waar hij het dan kennelijk niet graag heeft. Maar hij mept niet hard en we hebben er dan ook geen grote wonden aan overgehouden. Hoogstens kleine gaatjes. Het is een kwestie van hem goed in het oog te houden tijdens het aaien.

Al het trainen met mijn hand op zijn hoofd terwijl hij at, heeft duidelijk resultaat opgebracht. Want het is nadat ik daar een periode intens mee geoefend heb, dat hij steeds meer toeliet dat we hem aanraakten.

Ondanks dat hij nog steeds niet spint tijdens het aaien, lijkt hij er nu echt enorm van te genieten. Het is zelfs zo dat hij zijn kopje zelf aanbiedt! Ook gaat hij soms speciaal in zijn hangmat liggen wanneer we hem ergens anders willen beginnen aaien, en kijkt hij ons dan verwachtingsvol aan. Of als we soms stoppen, kijkt hij ons ook zo aan, alsof hij nog wil! Heel bijzonder, als je weet hoe bang hij altijd van handen geweest is!

Soms, wanneer ik hem benader met mijn hand, dan duikt hij nog wel ineen en heeft hij de neiging om met zijn poot te gaan meppen of zich in allerlei vermijdende bochten te wringen. Maar ik trek dan snel terug en probeer het enkele seconden later opnieuw. In die eerste momenten lijkt hij dan even vergeten te zijn dat handen hem plezier kunnen bezorgen en duikt hij dus ineen. Maar als ik dan terugtrek, lijkt hij opeens terug te beseffen dat hij aaien wel lekker vindt en laat hij het bij mijn tweede poging wel toe. Spinnen doet hij niet, maar kreunen wel. Hij kreunt wanneer hij negatieve stress ervaart, maar evengoed als hij positieve opgewondenheid ervaart. Zoals wanneer hij achter een vlieg aanzit, of loert op een vogeltje buiten. of wanneer hij zit te bedelen om vlees wanneer ik aan het eten ben. En zo kreunt hij soms dus ook als we hem aaien. Omdat hij nog steeds niet spint, is het vaak moeilijk in te schatten wanneer hij er genoeg van heeft natuurlijk. Maar ik word steeds beter in het vermijden van meppen hihi.

Enkele dagen geleden was ik hem aan het aaien in zijn hangmatje en toen begon hij spontaan van genot met zijn voorpootjes de rand te kneden! :-) Dus hij geniet wel degelijk. Dat samen met het feit dat hij regelmatig zelf in zijn hangmatje gaat klaarliggen met een vragende blik, zegt toch genoeg hè!

Dat spinnen komt ook nog wel. Kopjes gaf hij de eerste maanden ook niet, dan heel kort en stuntelig aan enkele spullen en nu wrijft hij zeer hevig en uitgebreid aan zowat alles met zijn kin!

Hij is weer flink gegroeid. Hij past nog maar net in zijn hangmat nu. Hopelijk groeit hij daar niet uit, want het blijft zijn favoriete plek! En die van ons voor hem ook, aangezien hij daar het liefst geaaid wordt. :-)

Wat ook een positief gevolg is van het kunnen verdragen van aanrakingen, is dat we nu uitbundiger met Phlox  kunnen spelen. Hij schrikt niet meer van aanrakingen met speeltjes bovenop zijn lijf. Integendeel, hij wordt er nog gekker en meer opgewonden van hihi. We moeten nu zo voorzichtig niet meer zijn. We kunnen nu even hevig met hem spelen als met Nuri!

Tot 3 weken geleden zagen we bij Nuri ook vorderingen tegenover hem (eind mei). Ze jaagde opeens achter Phlox aan (weliswaar in kwaadheid), waardoor hij terug meer respect voor haar toonde en haar voorzichtiger benaderde. Het ging zelfs zo goed, dat Nuri zelf in zijn buurt ging zitten zonder te grommen.

Ook kreeg ik Phlox voor het eerst zover om mee te spelen met een speeltje terwijl ik ook met Nuri aan het spelen was. Wat als resultaat had dat ze plots tegelijk op het speeltje sprongen, tegen elkaar botsten en Nuri kwaad haar krabpaal terug invloog hihi.

Maar dit alles duurde slechts enkele dagen. Nadien leek de relatie enkel erger. Op een nacht hoorde ik Nuri hard schreeuwen; zo had ik haar nog niet gehoord. Dus ik dacht dat ze dit keer in een echt gevecht waren verwikkeld geraakt. Niets bleek minder waar. Zij zat onder de kast en hij zat op een afstand van haar. Ik hield hen eerst even in het oog voor ik tussenbeiden kwam, om te zien wat Phlox eigenlijk deed dat haar zo deed schreeuwen. Toen Phlox nog maar bewoog, begon ze al! En enkele nachten nadien deed zich hetzelfde voor.

Maar meer kansen om hen aan elkaar te wennen, kreeg ik niet meer. Want op 3 juni (3 weken geleden) stond mijn vader voor onze deur met totaal onverwacht... een teckel!

Sindsdien leeft Nuri vooral op de gang boven en Phlox terug in onze slaapkamer en zien ze elkaar nog maar zeer zelden. Vorige week is Nuri wel één keer even de slaapkamer komen binnenwandelen. Dus ik vermoed dat ze Phlox toch wel een beetje begint te missen hihi.

De eerste ontmoeting tussen Phlox en de hond de eerste avond ging eigenlijk heel goed. 

Phlox was gewend aan een hond in zijn pleeggezin. Ook wil hij niets liever dan een speelmaatje waar hij nog steeds op hoopte met Nuri. Dus de eerste keer dat hij onze hond zag, was hij nieuwsgierig en kwam zelfs vlak bij hem zitten. De hond kende niets van katten en was op dat moment dus nog vrij kalm, aangezien hij geconfronteerd werd met een heleboel nieuwe indrukken die avond.

Maar lang duurde dat niet. Ik maakte de fout om de hond niet aangelijnd te houden. Phlox is een stuk groter dan de hond, dus ik ging er vanuit dat de hond Phlox niet veel zou doen... Oeps, grote fout! Zodra Phlox zich van de hond weg bewoog, ging de hond er achteraan! Phlox schrok zich natuurlijk een ongeluk en sindsdien is hij bang van de hond en begint al te grommen bij het minste dat de hond maar in zijn richting kijkt of beweegt. De eerste week was Phlox echt ongelukkig, dat straalde van hem af. Het feit dat de hond bij ons in bed slaapt, hielp daar natuurlijk niet aan. Phlox was plots terug enorm beperkt in zijn bewegingen. Ook kon hij niet meer gewoon lekker bij mij komen zitten wanneer hij daar zin in had. Toch was dat toevallig ook die eerste week waar ik net over vertelde, waarin hij zich steeds meer liet aaien!

Zoals ik de eerste 2 maanden al snel leerde met Phlox: zijn gevoelige darmstelsel bezorgde hem al spoedig terug problemen. Hij kreeg weer hevige diarree. Het was ondertussen ook al de tweede keer dat hij niet veilig terug geraakt was op onze kamer door de hond en hij de nacht in de woonkamer moest doorbrengen. Na de eerste keer, toen hij dan 's middags eindelijk terug geraakte wanneer de hond buiten was, durfde hij onze kamer enkele dagen niet te verlaten. De tweede keer bezorgde het hem zoveel stress dat hij van angst op het dekentje van de hond heeft geplast en daar ook diarree op deed. En dit dekentje lag in de zetel op dat moment! Daarbovenop botsten Phlox en de hond ook net in die periode een keer per ongeluk op elkaar waardoor ze eventjes in een gevecht verwikkeld geraakten en Phlox zijn eerste beet kreeg. Gelukkig is onze hond net als hij niet agressief van aard en bijt hij niet hard. Heb Phlox dan terug volledig op dat speciale brokkendieet gezet. Tegelijkertijd kreeg de hond ook diarree, dus gingen ze samen op het gevoelige-darmen-dieet. Gelukkig waren ze beide terug in orde na slechts enkele dagen. Ze zijn eigenlijk maar even bang van elkaar! Op zo'n moment zou je toch echt met hen willen kunnen redeneren hè.

De tweede week kreeg ik eindelijk de kans om onze slaapkamer zodanig aan te passen dat Phlox meer van de grond kon blijven. Ik haalde zijn slaapplekjes onder het bed weg. Want ondanks dat de hond daar aan hem aankon, ging hij daar nog steeds slapen. Ik gaf hem een schap in de kast aan mijn bureau, waar hij dolblij mee is. Hij probeert al in die kast te geraken sinds het begin dat hij bij ons woont hihi. Nu heeft hij dus eindelijk zijn zin en is er echt helemaal gek op.

Ook mijn bureau kreeg hij helemaal. Daar zette ik zijn dozen op.

Hij kan nu van de ene kant naar de andere kant van de raamkant van onze kamer, zonder de grond te moeten raken en dus zonder geconfronteerd te moeten worden met de hond. Ik heb de hond wel van het begin af aan gecorrigeerd (hij blafte er in het begin natuurlijk op) en dit resulteerde al snel in het positieve feit dat wanneer hij Phlox naderde, bijvoorbeeld onder het bed of de kast, hij rechtsomkeer maakte zodra Phlox begon te grommen en hij dus niet meer op hem blaft of piept. Alleen als de katten zich snel van hem weg bewegen, vliegt hij er nog achteraan, maar ook zonder te blaffen. De hond kreeg al verschillende meppen zo en jankte al twee keer. Maar kennelijk waren de katten nog steeds te voorzichtig met hem, want hij leerde nog niet af achter hen aan te gaan. Natuurlijk heb ik liever niet dat ze hem krabben, aangezien dit gevaarlijk kan zijn voor zijn ogen. Maar als hij hen zo blijft lastig vallen, zit er niets anders op dan dat hij het op de pijnlijke manier eens goed leert hè.

In de eerste dagen is er zo per ongeluk een confrontatie geweest met Nuri. Ze zat in de woonkamer 's nachts ergens op de grond en ik had daar geen erg in, dus liep er binnen en de hond volgde. Met als gevolg dat hij plots vlak naast haar stond en achter haar aanging toen ze vluchtte. Sindsdien leeft zij dus vooral boven op de gang.

Sinds de derde week durft ze wel meer terug beneden komen. Ze begint nu zijn ritme te kennen en ze heeft ondertussen door dat hij elke nacht/ochtend een lang aantal uren niet in de buurt is wanneer hij bij mij op de kamer slaapt.

Met Nuri zijn er dus verder niet veel problemen geweest omdat ze boven veiligheid kan zoeken.

Aan de relatie tussen Nuri en Phlox kunnen we nu natuurlijk voorlopig niet meer werken. Ben dan maar aan de relatie tussen Phlox en de hond in de plaats gaan werken. Al na enkele dagen ben ik hen samen eten en snoepjes gaan geven. Het gaat net zoals bij Nuri en Phlox in het begin. Alleen is nu Phlox degene die gromt hihi. Het samen eten gaat verder heel goed. Phlox eet in de vensterbank en de hond zo dichtbij mogelijk op de grond. (In het begin at de hond zelfs op de kattenpaal hihi, maar zijn bakje viel er steeds af.)

Ook durft Phlox sinds de tweede week al wel eens terug op het bed te komen als de hond slaapt. Wel spannend hihi. Ik kan hem ook voeren naast mijn bed terug, of soms zelfs in bed, op mijn laptop bijvoorbeeld.

Enkel mijn laptoptafeltje was dan tussen hen als afstand. De hond heeft het zelfs al gezien en is niet naar hem toe gegaan, heeft enkel gekeken.  Maar Phlox vond dat al te veel en is dan voorzichtig weggegaan.

Phlox gromt zodra de hond hem langer dan een seconde aankijkt. De hond gaat dan meestal weg gelukkig.

Ondertussen durft Phlox terug spelen waar de hond bij is. De eerste week wilden geen van beide katten nog spelen. Maar in de tweede week kwam dat verlangen beetje bij beetje terug. En voor Phlox zeker toen hij zijn eigen hoekje kreeg (kast + bureau). We zagen hem helemaal terug open bloeien de dagen nadien. Voordien was de hele kamer van hem hè, maar nu moet hij een tijdje tevreden zijn met slechts de helft van de kamer. Heel af en toe durft hij de kamer nog wel eens uit. Maar dit heeft momenteel geen prioriteit, want onze tweede hond komt over twee weken er ook bij en aan haar zullen ze dan ook nog eerst moeten wennen. Ik heb daarom liever nu dat ze eventjes nog op hun veilig plekje blijven totdat de honden beide wat beter getraind zijn.

Voor Nuri heb ik gisteren een veiliger plekje gemaakt in de woonkamer. Het probleem is dat wanneer zij van boven komt, ze daar niet veilig kan geraken zonder via de grond te moeten. Ik zou liever hebben dat ze altijd in de woonkamer bleef dan in het donker op de gang boven de hele dag. Mijn volgend doel voor Nuri is haar terug meer beneden te laten zijn. Maar zoals ik net al zei, met het vooruitzicht op onze tweede hond, heeft dit nu geen prioriteit.

Vanmorgen heb ik haar gewoon opgepakt en al miauwende en blazende op haar nieuwe plekje gezet. Heb haar dan daar wat brokjes gegeven en die at ze direct op. Heb nog al ervaren dat ik dat zo moet doen met haar. Ze is in de verste verte niet zo avontuurlijk als Phlox en blijft liever zitten waar ze zit. Of het daar nu prettig is of niet. Maar als ik haar dan eventjes "forceer", blijkt ze nadien toch steeds blij te zijn met waar ik haar dan gezet heb. En inderdaad, ze heeft een deel van haar vlees op haar nieuwe plekje opgegeten vanmiddag. :-) We gaan haar nu terug beneden laten eten, weliswaar op een hoge plaats waar de hond(en) niet aankunnen.

Verder zetten we 's nachts en in de voormiddag de badkamerraam open voor haar, als het niet te koud is. Daar kijkt ze graag naar buiten.

Zo kwam ik de badkamer 's nachts eens binnen met de hond en toen bleek ze daar te zitten. Dus nu gaat de hond haar daar ook elke keer zoeken. Maar hij kan er toch niet aan. Hij weet al heel goed dat zij 's nachts wel eens beneden rondloopt, want de minste kans dat hij krijgt om 's nachts eventjes rond te lopen in huis, speurt hij alles af naar haar.

In het begin dacht ik dat we gingen moeten stoppen met de katten hapjes te geven tijdens onze maaltijd, vanwege dat de honden dan ook zouden leren bedelen. Maar dat blijkt dus niet het geval! Ik wou daar ook niet mee stoppen, want het is nog steeds nodig voor onze relatie met Phlox en Nuri. De hond bedelt niet. Hij kijkt toe, maar gaat gewoon ergens liggen slapen nadat hij ziet dat hij toch niets krijgt. Als ik in bed eet, dan komt hij eens snuffelen, ik laat hem merken dat ik dat niet wil (gebaar of woord) en dan gaat hij liggen slapen. Hij kijkt zelfs niet meer. En dus ook niet als ik Phlox dan wel hapjes geef. Super toch!

Het is toch zo'n schatje! Maar daar vertel ik liever over in een volgend blogbericht... :-)

Datum

Joepie, we hebben een datum!
Op 6 juli zal onze windhond naar België komen en mogen we haar gaan halen! <3

Over barzois, windhonden en teckels

Over barzois, windhonden en teckels.

Veel mensen die als kind opgroeien met een bepaald soort hond en er positieve ervaringen mee hadden, willen later vaak dezelfde soort wanneer ze hun eigen plekje hebben. Bij mij is het niet anders. Toch heb ik ook gegronde redenen om een sterke voorkeur te hebben voor grote windhonden en dit zal altijd zo blijven.

Buiten barzois, had mijn vader ook nog enkele andere rassen waar hij sporadisch eens mee kweekte. Zo hadden we een langharig teckeltje en zij kreeg één pupje: mijn grote jeugdvriend Robby.

Mijn droom was dan ook lang om later een barzoi en een teckel te hebben. Maar uiteindelijk bleek het al heel wat om mijn man zover te krijgen om één hond te houden! En als ik moest kiezen tussen de twee, kies ik toch altijd voor de barzoi.

Mijn tweede dochter is net als ik helemaal gek op barzois en haar tweede keuze gaat ook naar teckels. Aangezien we nu voor een kleinere (maar nog steeds grote) windhondensoort kozen, de Spaanse galgo, was het plots minder ondenkbaar om er nog een tweede kleiner hondje bij te hebben. En mijn man blijkt ook een voorkeur te hebben voor teckels! :-)

Dus ja, het is beslist: we nemen twee honden! Na 20 jaar huwelijk had ik dit zeker niet meer verwacht, wauw!

Phlox week 12 + 13, Nuri week 4 + 5

Phlox week 12 + 13, Nuri week 4 + 5.

De afgelopen  week heb ik Phlox een keertje zover gekregen om even met zijn favoriete speeltje (de vis) te spelen in de woonkamer onder de bureau. Nuri zat op dat moment in het salon op haar krabpaal.

Wanneer zij er op zit te kijken, wil hij nog steeds niet spelen. Zij daarentegen heeft er totaal geen probleem meer mee om in zijn nabijheid te eten of te spelen. Af en toe gromt ze nog wel eens, maar ik kan haar steeds snel afleiden. De conflicten onderling zijn weer flink geminderd. Nuri panikeert vooral als ze Phlox onverwacht tegenkomt, bij het binnenkomen van een ruimte of om een hoek. Ze doet dan echt dramatisch. Ze gaat dan zelfs op haar zij liggen blazen en grommen, maakt zich zo klein mogelijk. Phlox kijkt haar dan aan alsof ze gek is hihi en loopt dan voorzichtig achteruit of verder.

Hij gedraagt zich terug wat nederiger dan 2 weken geleden. Maar we proberen er dan ook echt op te letten dat ze beide voldoende spelen en dat we ze ook niet te veel alleen samen laten. Zodat, wanneer er en confrontatie is, we hen direct kunnen afleiden.

Een bijzonder moment met Phlox maakten we mee aan het begin van de twaalfde week. Mijn oudste dochter en ik zaten op een avond in bed tv te kijken. Mijn dochter had een deken over haar benen en Phlox kwam tussen ons in zitten en begon die deken te kneden en dus ook haar voeten en benen!

De woensdag die volgde, liet ik hem mijn bord uitlikken. Ik had een stuk aardappel met schil laten liggen. Ik ging er van uit dat hij dat toch niet zou opeten... Wel, dat had ik dus verkeerd gedacht! En hij leek het zelfs echt met smaak op te smikkelen!

Die nacht aten onze katten voor het eerst samen met slechts één tegel ertussen, zonder dat Nuri gromde.

We bezochten de dierentuin in Planckendael en daar bewonderden we weer enkele andere "katten". :-)

De afgelopen week ben ik begonnen met het nat eten in de keuken op tafel in de etensbakjes te doen. Uiteindelijk wil ik beide katten in de keuken laten eten. Phlox eet al zonder problemen in de keuken. Hij eet trouwens overal hihi. Alles en overal, zullen we maar zeggen.

Wanneer ik het eten in de bakjes doe, dan zit Phlox direct bij op tafel en begint al te eten. Het is belangrijk dat Nuri eerst haar eten krijgt, dus op tafel duw ik hem dan telkens weg van zijn etensbakje. Op dat moment heeft hij niet zoveel problemen met mijn handen. Zijn verlangen naar het eten is groter dan zijn angst voor handen. Hij blijft gewoon op tafel zitten en wacht zijn kans af.

Nuri is de afgelopen week duidelijk begonnen met overschakelen naar een dagpatroon. Ik moest enkele nachten geleden echt lang roepen voor ze kwam eten, omdat ze diep lag te slapen boven. Ze is nu meer bij ons beneden overdag en dus slaapt ze langer 's nachts. Phlox was daar wat sneller mee, bij Nuri duurt het wat langer. Maar Phlox zat ook in betere omstandigheden op dat gebied hè. Hij zat constant bij mij op mijn kamer en kon daardoor sneller wennen aan ons. Nuri had de kans om zich boven weg te steken en kon dus ons gezelschap vermijden. Logisch dat het bij haar wat langer duurt om te wennen en zich aan ons ritme aan te passen.

Maar ze geniet steeds meer van ons gezelschap en ligt nu ook overdag soms al uren op haar krabpaal en niet altijd meer de hele tijd boven.

Ik oefen niet elke dag met haar om haar op te pakken en te knuffelen, maar toen ik haar eergisteren optilde, miauwde ze voor het eerst niet. Gisteren dan weer wel. Ik kan haar ook een aantal seconden langer vast houden dan in het begin.

Ik heb zo'n borstelhandschoen gekocht afgelopen zaterdag. Eerst werd ze er wat geïrriteerd van en speels, maar nadien genoot ze er echt van en begon zelfs te spinnen. Er kwam veel haar af, dus dat bespaart haar dan toch weer wat haarballen hihi.

Ik bracht ook nieuwe brokjes voor haar mee. Hetzelfde merk, maar de 3 versies die speciaal bedoeld  zijn voor kieskeurige eters. En ze lust alle drie de smaken tot nu toe. :-) Verder bracht ik weer verschillende smaken en merken nat vlees mee. Dankzij Phlox kan ik heel wat uit proberen, want al wat zij niet lust, eet hij uiteindelijk wel op.

Toch heeft hij ook voorkeuren en zijn er smaken die hij niet in één keer opeet zoals hij vaak wel doet met de smaken die hij verkiest boven de andere.

Ze zijn beide vooral voor gevogelte (en dan bovenal kip) en vis. Rund, lam en konijn liever niet. Vind ik ook heel logisch. Als ze in buiten zouden kunnen jagen, dan zijn het ook vooral vogels en vissen die ze zouden vangen, en geen koeien en schapen! Alhoewel Phlox wel met veel smaak gebakken biefstuk en schaap opeet. :-)

Eten met groenten toegevoegd dat vermijd ik al helemaal. Voor mijn vroegere kat kocht ik dat wel. Maar da's weer dat menselijke hè: groenten zijn gezond voor ons, dus moet dat dan voor onze dieren ook maar zo zijn. Een hond zal al sneller ook ander eten stelen, maar een kat houdt het haast altijd bij vlees. Onze barzoi Ynouschka durfde al eens de appel of vetbol bedoeld voor de mussen, te pikken. Maar een kat zou eerder achter de mus zelf aan gaan en niet achter de zaadjes, fruit, enz. die er in de winter op het voederplateau liggen.

Alhoewel Phlox dus ook al brood en aardappel at hihi. Maar hij is nog jong en denkt vaak vooral met zijn maag. :-) En zoals ik al eens zei, hij is soms deels hond... ;-)

Waar ik met Phlox de laatste week ook meer aan gewerkt heb, is handgewenning. Ik zet zijn etensbakje met brokjes op mijn schoot en dan komt hij lekker op mijn been zitten om te eten. Gezellig. :-) En dan leg ik mijn duim en pink op de rand van het bakje en hou ik de overige 3 vingers boven het bakje. Hij moet dan onder mijn vingers gaan om aan zijn brokjes te kunnen. Hij moet dan echt zijn kop tegen mijn vingers duwen. Ik ben daar ooit mee begonnen met één vinger zonder aanraking, daarna aanraking en dat dan zo opgebouwd naar 3 vingers. Nu mag ik zelfs al met mijn vingers strelen bovenop zijn kop terwijl hij eet. Maar mijn duim en pink moeten wel op het bakje blijven, want wanneer ik mijn volledige hand naar boven beweeg, dan trekt hij nog weg.

Verder zijn er de afgelopen 2 weken gelukkig terug dagen geweest dat we hem in zijn hangmatje weer eens mochten aaien. Heb hem ook al uitgebreid gekust hihi. Omdat ik met hem nooit weet of ik daarna weer een week niet de kans krijg, moet ik daar op zo'n moment van profiteren hè!

Een nieuw spelletje dat we met hem zijn gaan doen, is zijn eten weggooien. Wij roepen hem dan in bed, gooien zijn brokje/snoepje/stukje vlees ergens naartoe en dan vliegt hij erachteraan. Op die manier wordt ook weer zijn jachtinstinct bevredigd en krijgt hij ook nog wat extra beweging. Dit blijkt ook een goede aanvulling te zijn op het spelen met hem om energie kwijt te kunnen zodat hij rustiger is in Nuri's buurt.

Enkele nachten geleden was ik met Nuri aan het spelen. Ze zat in de boekenkast op de onderste plank en Phlox kwam er vlakbij liggen op de verwarmingsrooster, lekker ontspannen. Hij begon op een gegeven moment zelfs wat te dutten ,zo schattig. En Nuri heeft geen enkele keer gegromd tijdens dat kwartiertje samen. Ik heb haar de hele tijd bezig gehouden.

Wat Phlox ook steeds vaker doet, is gewoon ergens lekker ontspannen gaan liggen. Zo schattig!

Ik vind het heerlijk om zo stap voor stap met hen te werken en hen dingen te leren. Ik verheug me er nu al enorm op om dit alles ook met hen en de hond samen te doen!