Over barzois, windhonden en teckels

Over barzois, windhonden en teckels.

Veel mensen die als kind opgroeien met een bepaald soort hond en er positieve ervaringen mee hadden, willen later vaak dezelfde soort wanneer ze hun eigen plekje hebben. Bij mij is het niet anders. Toch heb ik ook gegronde redenen om een sterke voorkeur te hebben voor grote windhonden en dit zal altijd zo blijven.

Buiten barzois, had mijn vader ook nog enkele andere rassen waar hij sporadisch eens mee kweekte. Zo hadden we een langharig teckeltje en zij kreeg één pupje: mijn grote jeugdvriend Robby.

Mijn droom was dan ook lang om later een barzoi en een teckel te hebben. Maar uiteindelijk bleek het al heel wat om mijn man zover te krijgen om één hond te houden! En als ik moest kiezen tussen de twee, kies ik toch altijd voor de barzoi.

Mijn tweede dochter is net als ik helemaal gek op barzois en haar tweede keuze gaat ook naar teckels. Aangezien we nu voor een kleinere (maar nog steeds grote) windhondensoort kozen, de Spaanse galgo, was het plots minder ondenkbaar om er nog een tweede kleiner hondje bij te hebben. En mijn man blijkt ook een voorkeur te hebben voor teckels! :-)

Dus ja, het is beslist: we nemen twee honden! Na 20 jaar huwelijk had ik dit zeker niet meer verwacht, wauw!

Phlox week 12 + 13, Nuri week 4 + 5

Phlox week 12 + 13, Nuri week 4 + 5.

De afgelopen  week heb ik Phlox een keertje zover gekregen om even met zijn favoriete speeltje (de vis) te spelen in de woonkamer onder de bureau. Nuri zat op dat moment in het salon op haar krabpaal.

Wanneer zij er op zit te kijken, wil hij nog steeds niet spelen. Zij daarentegen heeft er totaal geen probleem meer mee om in zijn nabijheid te eten of te spelen. Af en toe gromt ze nog wel eens, maar ik kan haar steeds snel afleiden. De conflicten onderling zijn weer flink geminderd. Nuri panikeert vooral als ze Phlox onverwacht tegenkomt, bij het binnenkomen van een ruimte of om een hoek. Ze doet dan echt dramatisch. Ze gaat dan zelfs op haar zij liggen blazen en grommen, maakt zich zo klein mogelijk. Phlox kijkt haar dan aan alsof ze gek is hihi en loopt dan voorzichtig achteruit of verder.

Hij gedraagt zich terug wat nederiger dan 2 weken geleden. Maar we proberen er dan ook echt op te letten dat ze beide voldoende spelen en dat we ze ook niet te veel alleen samen laten. Zodat, wanneer er en confrontatie is, we hen direct kunnen afleiden.

Een bijzonder moment met Phlox maakten we mee aan het begin van de twaalfde week. Mijn oudste dochter en ik zaten op een avond in bed tv te kijken. Mijn dochter had een deken over haar benen en Phlox kwam tussen ons in zitten en begon die deken te kneden en dus ook haar voeten en benen!

De woensdag die volgde, liet ik hem mijn bord uitlikken. Ik had een stuk aardappel met schil laten liggen. Ik ging er van uit dat hij dat toch niet zou opeten... Wel, dat had ik dus verkeerd gedacht! En hij leek het zelfs echt met smaak op te smikkelen!

Die nacht aten onze katten voor het eerst samen met slechts één tegel ertussen, zonder dat Nuri gromde.

We bezochten de dierentuin in Planckendael en daar bewonderden we weer enkele andere "katten". :-)

De afgelopen week ben ik begonnen met het nat eten in de keuken op tafel in de etensbakjes te doen. Uiteindelijk wil ik beide katten in de keuken laten eten. Phlox eet al zonder problemen in de keuken. Hij eet trouwens overal hihi. Alles en overal, zullen we maar zeggen.

Wanneer ik het eten in de bakjes doe, dan zit Phlox direct bij op tafel en begint al te eten. Het is belangrijk dat Nuri eerst haar eten krijgt, dus op tafel duw ik hem dan telkens weg van zijn etensbakje. Op dat moment heeft hij niet zoveel problemen met mijn handen. Zijn verlangen naar het eten is groter dan zijn angst voor handen. Hij blijft gewoon op tafel zitten en wacht zijn kans af.

Nuri is de afgelopen week duidelijk begonnen met overschakelen naar een dagpatroon. Ik moest enkele nachten geleden echt lang roepen voor ze kwam eten, omdat ze diep lag te slapen boven. Ze is nu meer bij ons beneden overdag en dus slaapt ze langer 's nachts. Phlox was daar wat sneller mee, bij Nuri duurt het wat langer. Maar Phlox zat ook in betere omstandigheden op dat gebied hè. Hij zat constant bij mij op mijn kamer en kon daardoor sneller wennen aan ons. Nuri had de kans om zich boven weg te steken en kon dus ons gezelschap vermijden. Logisch dat het bij haar wat langer duurt om te wennen en zich aan ons ritme aan te passen.

Maar ze geniet steeds meer van ons gezelschap en ligt nu ook overdag soms al uren op haar krabpaal en niet altijd meer de hele tijd boven.

Ik oefen niet elke dag met haar om haar op te pakken en te knuffelen, maar toen ik haar eergisteren optilde, miauwde ze voor het eerst niet. Gisteren dan weer wel. Ik kan haar ook een aantal seconden langer vast houden dan in het begin.

Ik heb zo'n borstelhandschoen gekocht afgelopen zaterdag. Eerst werd ze er wat geïrriteerd van en speels, maar nadien genoot ze er echt van en begon zelfs te spinnen. Er kwam veel haar af, dus dat bespaart haar dan toch weer wat haarballen hihi.

Ik bracht ook nieuwe brokjes voor haar mee. Hetzelfde merk, maar de 3 versies die speciaal bedoeld  zijn voor kieskeurige eters. En ze lust alle drie de smaken tot nu toe. :-) Verder bracht ik weer verschillende smaken en merken nat vlees mee. Dankzij Phlox kan ik heel wat uit proberen, want al wat zij niet lust, eet hij uiteindelijk wel op.

Toch heeft hij ook voorkeuren en zijn er smaken die hij niet in één keer opeet zoals hij vaak wel doet met de smaken die hij verkiest boven de andere.

Ze zijn beide vooral voor gevogelte (en dan bovenal kip) en vis. Rund, lam en konijn liever niet. Vind ik ook heel logisch. Als ze in buiten zouden kunnen jagen, dan zijn het ook vooral vogels en vissen die ze zouden vangen, en geen koeien en schapen! Alhoewel Phlox wel met veel smaak gebakken biefstuk en schaap opeet. :-)

Eten met groenten toegevoegd dat vermijd ik al helemaal. Voor mijn vroegere kat kocht ik dat wel. Maar da's weer dat menselijke hè: groenten zijn gezond voor ons, dus moet dat dan voor onze dieren ook maar zo zijn. Een hond zal al sneller ook ander eten stelen, maar een kat houdt het haast altijd bij vlees. Onze barzoi Ynouschka durfde al eens de appel of vetbol bedoeld voor de mussen, te pikken. Maar een kat zou eerder achter de mus zelf aan gaan en niet achter de zaadjes, fruit, enz. die er in de winter op het voederplateau liggen.

Alhoewel Phlox dus ook al brood en aardappel at hihi. Maar hij is nog jong en denkt vaak vooral met zijn maag. :-) En zoals ik al eens zei, hij is soms deels hond... ;-)

Waar ik met Phlox de laatste week ook meer aan gewerkt heb, is handgewenning. Ik zet zijn etensbakje met brokjes op mijn schoot en dan komt hij lekker op mijn been zitten om te eten. Gezellig. :-) En dan leg ik mijn duim en pink op de rand van het bakje en hou ik de overige 3 vingers boven het bakje. Hij moet dan onder mijn vingers gaan om aan zijn brokjes te kunnen. Hij moet dan echt zijn kop tegen mijn vingers duwen. Ik ben daar ooit mee begonnen met één vinger zonder aanraking, daarna aanraking en dat dan zo opgebouwd naar 3 vingers. Nu mag ik zelfs al met mijn vingers strelen bovenop zijn kop terwijl hij eet. Maar mijn duim en pink moeten wel op het bakje blijven, want wanneer ik mijn volledige hand naar boven beweeg, dan trekt hij nog weg.

Verder zijn er de afgelopen 2 weken gelukkig terug dagen geweest dat we hem in zijn hangmatje weer eens mochten aaien. Heb hem ook al uitgebreid gekust hihi. Omdat ik met hem nooit weet of ik daarna weer een week niet de kans krijg, moet ik daar op zo'n moment van profiteren hè!

Een nieuw spelletje dat we met hem zijn gaan doen, is zijn eten weggooien. Wij roepen hem dan in bed, gooien zijn brokje/snoepje/stukje vlees ergens naartoe en dan vliegt hij erachteraan. Op die manier wordt ook weer zijn jachtinstinct bevredigd en krijgt hij ook nog wat extra beweging. Dit blijkt ook een goede aanvulling te zijn op het spelen met hem om energie kwijt te kunnen zodat hij rustiger is in Nuri's buurt.

Enkele nachten geleden was ik met Nuri aan het spelen. Ze zat in de boekenkast op de onderste plank en Phlox kwam er vlakbij liggen op de verwarmingsrooster, lekker ontspannen. Hij begon op een gegeven moment zelfs wat te dutten ,zo schattig. En Nuri heeft geen enkele keer gegromd tijdens dat kwartiertje samen. Ik heb haar de hele tijd bezig gehouden.

Wat Phlox ook steeds vaker doet, is gewoon ergens lekker ontspannen gaan liggen. Zo schattig!

Ik vind het heerlijk om zo stap voor stap met hen te werken en hen dingen te leren. Ik verheug me er nu al enorm op om dit alles ook met hen en de hond samen te doen!

Onze toekomstige Spaanse windhond

Onze toekomstige Spaanse windhond.

"Mama, mama! De mevrouw aan de telefoon vraagt of we nog steeds een hond willen adopteren!" Zo ongeveer werd ik maandag wakker gemaakt... :-)

Natuurlijk willen we dat! We waren gewoon aan het wachten totdat Els (onze contactpersoon  bij de adoptievereniging Galgo Save Belgium) voor ons de juiste hond had gevonden. Ondertussen maakten we van die wachttijd goed gebruik door onze katten te helpen aanpassen aan hun nieuwe thuis.

Even later mailde ze me de link naar de Spaanse website Fundación Benjamín Mehnert door, waar we foto's konden bezichtigen van de hond die ze voor ons gevonden had. We hadden 4 wensen voorop gesteld: zwart, een teefje , zo jong mogelijk (max. 2 à 3 jaar) en moet met katten samen kunnen. Die laatste vereiste maakt het natuurlijk extra moeilijk, omdat de Spaanse asielhondensoort waar wij onze zinnen op gezet hebben, de Spaanse galgo, bijna allemaal honden zijn die getraind zijn om te jagen op klein wild. Maar ik heb al VEEL verhalen gelezen en foto's gezien van galgo's die goed met katten kunnen opschieten, ook voormalig getrainde jachthonden. Dus ik weet dat het mogelijk is. We moesten gewoon lang genoeg geduld hebben.

En voilà, de hond die ze vond, voldoet aan al onze 4 wensen! Alhoewel ik de afgelopen weken al aan het twijfelen was om misschien de leeftijdgrens wat te versoepelen. Maar nu is het alsnog een jong teefje. Ze schatten ze zelfs nog onder het jaar! Ze zal ongeveer een jaar zijn tegen dat ze ons gezin vergezelt. Fantastisch, al heb ik er ook vrede mee als ze in werkelijkheid toch ouder blijkt te zijn natuurlijk. Maar als ze echt zo jong nog is, dan is dat zeer zeker mooi meegenomen!

De eerste uren durfde ik er nog niet veel van verwachten. Ik moest eerst nog Karel zijn mening afwachten. Dus het eerste wat hij 's avonds moest doen na thuiskomst, was naar haar foto's kijken hihi. En hij gaf groen licht! :-) En hup, vertrokken was ik: beginnen plannen, opzoekwerk, enz. Wel nog steeds in ongeloof dat er eindelijk een hond beschikbaar was voor ons en we binnenkort ECHT terug een hond gaan hebben! Ik kreeg de dagen nadien allerlei vreemde dromen. Over onze vorige hond, onze nieuwe hond, onze katten en zelfs de hond van Phlox' pleeggezin deed erin mee! Ze leek wel meer op een teckel, maar het was wel degelijk die hond.

In één van mijn dromen moest ik opnieuw afscheid nemen van onze vorige hond... Wat mis ik die lieve schat toch nog enorm... Had ook met wat schuldgevoelens te kampen tegenover haar omdat ik nu katten heb, de beesten waar zij zo'n hekel aan had. Een mens kan toch raar redeneren hè! Erg verwarrend allemaal.

Maar in de loop van de eerste nacht en de volgende dag begon het door te dringen en begon ik me echt te verheugen! Ik kijk dan ook veelvuldig naar haar foto's! Het kriebelt enorm in mijn buik! :-)

Toch ben ik ook nog wat ongerust. Op het moment dat ik het bericht kreeg, moest ze nog gesteriliseerd worden. Er kan natuurlijk nog vanalles mis gaan. En hoe zit het met haar bloedonderzoek? Want ze bleek nog maar van 8 mei in het opvangcentrum in Sevillla te zijn.

De dag nadien deed ik wat opzoekwerk en zo kwam ik erachter dat ze in één van de beste opvangcentra van Spanje zit. Dit vind ik zeker een pluspunt, te weten dat ze ergens verblijft waar ze goed verzorgd wordt.

Dinsdag stuurde ik opnieuw een mailtje naar Els, met een heleboel vragen over de geschiedenis van onze toekomstige hond. Hoe meer ik over haar te weten kan komen, hoe beter ik haar hier bij ons kan opvangen. Dit kon ik beter zo snel mogelijk vragen, aangezien onze toekomstige galgo nog maar net in het opvangcentrum zat en alle beschikbare informatie over haar afkomst waarschijnlijk nu nog vers in het geheugen ligt van degenen die voor haar zorgen. Woensdag liet Els me dan weten dat ze zoveel mogelijk info ging proberen te verzamelen.

Ze noemden haar ginder "Giorgia". Maar dat willen we zeker nog veranderen. Dat wordt weer zoeken! :-)

Ik hoop nu zo dat alles goed blijft gaan en dat zij het is! Voor mij hoort ze al helemaal bij ons gezin.

Hopelijk hebben we snel een datum van aankomst, dan kunnen we daar rond beginnen plannen! Verheug ik me enorm op! 

Phlox week 10 + 11, Nuri week 2 + 3

Phlox week 10 + 11, Nuri week 2 + 3.

Sinds Nuri bij ons woont, is Phlox hard veranderd. Hij is veel meer open gebloeid, dapperder en (positief) brutaler geworden. Vooral tegenover Nuri zelf. Hij is gek op haar, maar meer in "kitten-stijl". Daar bedoel ik mee: hij rent achter haar aan als ze snel wegloopt. Hij stopt vlak achter haar, komt met zijn neus tegen haar staart. Hij doet haar niets, maar zij schrikt zich een ongeluk, want meestal hoort ze hem niet aankomen en zit hij dus recht in haar gezicht als ze zich dan omdraait. Daardoor krijg hij nog steeds wel eens wat kletsen van haar. Ze is vreselijk bang van hem. Want ja, hij is nog jong, vol met kittenstreken, maar hij is al een stuk groter dan zij is, hè! Ze ziet hem duidelijk niet als kitten, maar als reusachtig en zeer intimiderend. Wat hij maar niet kan begrijpen ocharme. Wat hij daarbovenop ook nog gaan doen is wanneer zij dus begint te grommen tegen hem: hij zet zijn haren omhoog om nog groter te tonen ter verdediging. Wat Nuri dan op haar beurt nog meer in elkaar doet kruipen. Ze spreekt zijn taal niet (normale kattentaal) en daardoor reageert ze verkeerd, waar hij dan weer van in de war raakt en daardoor de situatie ongewild nog erger maakt.

Maar in werkelijkheid is het allemaal niet zo dramatisch als mijn uitleg misschien overkomt.

Ik werk elke nacht met hen om hen aan elkaar te laten wennen. Ik geef hen samen eten en speel met Nuri waar Phlox bij is. Hij doet nog steeds niet mee, al heb ik hem al wel enkele keren zover gekregen om naar zijn speeltje te grijpen. Nuri vergeet zijn aanwezigheid soms volledig wanneer ze in een spel verwikkeld is, waardoor ze dan weleens vlak bij hem terecht komt. Maar haar grommen is al veel korter en minder geworden. Ook probeer ik hen beide af te leiden wanneer Nuri op hem gromt en hij achter haar aan wil of haar blijft aanstaren. Hij is niet meer zo onderdanig tegen haar als de eerste weken. Ik kan zijn ongeduld wel begrijpen omdat Nuri duidelijk zijn signalen niet goed interpreteert.

Maar het gaat elke dag beter. Ten slotte is Nuri nog maar 3,5 week bij ons! We verliezen dat soms uit het oog omdat we Phlox al langer hebben en het lijkt wel of we verwachten dat Nuri gelijk moet oplopen met zijn vorderingen, vooral ook omdat zij veel socialer naar ons toe was bij aankomst dan Phlox in het begin. Maar hij had nu eenmaal 8 weken langer de tijd om hier al te wennen hè!

De eerste 2 weken zagen we Nuri niet zoveel overdag. Maar de derde week dook ze overdag steeds vaker op. Ook durft ze sinds de derde week meer rond te lopen in andere kamers. In het begin rende ze dan snel weg zodra we haar "betrapten", maar nu mogen we haar zelfs in andere kamers aaien.

Phlox herken je niet meer terug! Hij loopt/rent door heel het huis. Ook overdag! In het begin liep hij voorzichtig rond, in een sluiphouding. Grappig om te zien. Maar nu loopt hij vrij gerust en stoer overal rond. Hij schiet soms nog wel snel weg als er iemand aan komt gelopen. Maar vaak blijft hij ook gewoon zitten waar hij zit.

Laatst zat ik in de zetel met mijn laptop (het meeste van wat ik doe met de katten speelt zich nog steeds 's nachts af omdat ik dan rustig met hen kan werken in een omgeving zonder afleiding). Toen mijn batterij bijna leeg was, ging ik mijn laptop terugbrengen naar mijn slaapkamer. Wanneer ik terug kwam in de woonkamer, lag Phlox op de plaats in de zetel waar ik net daarvoor zat!

Ik gaf hem een keertje wat zalm in de keuken, rechtstreeks uit de koelkast. De week nadien ging ik 's nachts eens kijken in de koelkast... Wie zat er natuurlijk direct klaar onder de keukentafel? Hij is toch zo slim hè!

Hoewel het niet de bedoeling is om onze katten in de toekomst altijd mee te laten genieten van onze gezinsmaaltijden, is het op dit moment nog steeds een handig hulpmiddel om de goede relaties tussen zowel hen met ons als tussen henzelf, te bevorderen. Dus voorlopig gaan we hier nog even mee door. Zodra we een hond hebben, zal dit sowieso moeten veranderen, dus moeten we nu nog goed gebruik maken van de gelegenheid. :-)

Sinds Phlox zich zo vrij voelt zich door het huis te bewegen, zijn zijn gewoontes in mijn kamer ook veranderd. Hij beweegt zich vrijer en heeft nu meerdere favoriete slaapplaatsen. Hij ligt niet meer elke nacht op dezelfde plaats. Hij slaapt nu ook wel eens graag op mijn zomerschoenen. Eigenlijk elke plaats waar hij toegang toe heeft op mijn kamer, gebruikt hij nu als slaapplaats.

Nuri beperkt zich nog steeds tot 2 plaatsen: overdag boven in één van de schappen op de gang en 's nachts beneden op haar kattenpaal.  Maar dat zal bij haar ook nog wel veranderen wanneer ze langer bij ons is. Ondanks hun grote verschillen op het moment van adoptie, maken ze toch duidelijk soortgelijke fases door tijdens hun aanpassingsperiode bij ons. En ik las al elders dat dit vaak net zo is bij andere geadopteerde katten.

De vreselijke stoelganggeur van Nuri is al een beetje minder, maar nog steeds niet normaal. Maar aangezien het bij Phlox 2 maanden geduurd heeft voordat zijn diarree volledig stopte, ga ik Nuri's probleem toch ook minstens zoveel tijd geven. Net zoals bij Phlox toen, gaat het verder goed met haar. Ze is minder actief dan hij, maar ze is dan ook geen jonge poes meer, dus lijkt me dat ook logisch. Wanneer ik met haar speel, gaat ze toch steeds heviger uit de bol! Het enige waar ik me soms wel wat zorgen over maak, is haar eetpatroon. Ze eet echt weinig. Wel, ze lust vooral weinig. Het uitproberen van verschillende merken en smaken helpt wel goed, want soms zit er dan iets bij dat ze wel graag lust en ze vlot opeet. Daar blijven we dus maar gewoon mee doorgaan. Ik schrijf ook op wat ze lust en wat zeker niet. Van de brokjes die we hebben is ze niet zo gek. Maar van nat voer soms nog minder. Dus nu zet ik haar brokjes gewoon weg wanneer ze nat voer krijgt 's nachts. Tegen de ochtend is het dan meestal wel op en krijgt ze haar brokjes terug. Wat er nog over is van het nat voer 's morgens en ze dus niet graag lust, komt dan bij Phlox terecht. Ze is natuurlijk een stuk kleiner dan Phlox en geen alleseter zoals hij, dus misschien eet ze dus eigenlijk wel normaal voor haar grootte. Zoals ik al opmerkte, ze is nog niet zo lang bij ons, daar moeten we nog steeds rekening mee houden.

Phlox daarentegen... Hij is een stuk gegroeid sinds hij hier is en ook dikker geworden! Ik let op zijn eten, maar langs de andere kant ben ik me er ook van bewust dat hij nog groeit, dus al te veel beperking wil ik er niet opzetten. Hij woog 5 kilo toen hij hier aankwam. Spijtig dat we dat nog niet kunnen controleren, want ben er zeker van dat het al flink wat meer is ondertussen!

Sinds Nuri er is en Phlox achter insecten jaagt, werd er met hem veel minder gespeeld. Maar daardoor bemerkte ik al snel dat dit invloed had op zijn gedrag tegenover Nuri. Ik hoorde elke nacht het grommen van Nuri toenemen. Dus heb ik ons gezin daar attent op gemaakt, dat we er aan moesten werken terug elke dag zoveel mogelijk met hem te spelen. En sindsdien neemt het grommen terug af. Hij is terug wat kalmer in haar buurt. Door hen goed te observeren en dit in combinatie met de informatie die ik al vergaarde via het programma van Jackson Galaxy, kon ik dit probleem gelukkig vlot opsporen voordat het uit de hand liep. Ben fier op mijn kinderen dat zij zo goed luisteren en meewerken. Eveneens een belangrijke reden om de relatie tussen onze katten niet aan het toeval over te laten, is de geplande uitbreiding van ons gezin met een hond. Nuri is niet gewend aan een hond, dus voor haar zal dit de moeilijkste aanpassing zijn. Hoe minder dat ze daarnaast dan ook nog bang moet zijn van Phlox, hoe beter. En omdat we nog niet weten wanneer precies onze hond gaat komen, maar al wel dat het snel kan zijn, telt momenteel elke inspanning!

Onze hoofdtaken op dit moment bestaan dus uit Nuri zich goed doen voelen wanneer Phlox in de buurt is; en Phlox voldoende energie doen kwijtraken zodat hij kalmer is in Nuri's buurt.

Nuri moet altijd eens grommen als hij dezelfde plaats betreedt waar zij op dat moment is. Maar tegenwoordig laat hij zich gelukkig niet meer zo intimideren en loopt gewoon door, waar hij voordien nog achteruit ging en soms terug wegging. Ben ik blij mee, want zo leert zij dat hij eigenlijk geen bedreiging is en het niet op haar gemunt heeft. Ze vertonen geen enkele agressie tegenover elkaar. Al zou iemand dat waarschijnlijk wel snel denken als je hen in conflict hoort. Maar dit is enkel het gevolg van Nuri's angst en het daaruit voorkomend verdedigingsgedrag van beide katten. Ik ben er zeker van dat zich dit mettertijd vanzelf oplost. Maar met het vooruitzicht op onze hond, moeten we toch actief proberen dit proces in goede banen te leiden en niet aan het toeval over te laten waardoor het waarschijnlijk veel langer zou duren en voor onnodig extra spanning zou zorgen bij de komst van onze hond.

Een vast favoriet plekje van Nuri is de raam naast onze voordeur. Daar zit ze graag naar buiten te kijken. In het begin was dit een probleem, want wanneer Phlox haar daar volgde, sloeg ze in paniek omdat ze natuurlijk het gevoel had dat hij haar pad blokkeerde.

Maar toch is ze daar blijven naartoe gaan. Wat toch duidelijk wil zeggen dat haar angst voor Phlox haar instincten en voorkeuren niet teniet doet. Net zoals ze nog steeds soms zelf naar de slaapkamer komt en nieuwsgierig eens komt kijken. Ze is hier al meermaals voor de raam komen zitten en komen rondwandelen, ondanks Phlox zijn aanwezigheid. Dus het is net zoals bij Phlox, een kwestie van tijd dat haar natuurlijke nieuwsgierigheid en instincten haar angsten zullen overwinnen!

Phlox respecteert wel degelijk Nuri's vaste plaats: haar krabpaal. En vergeet niet dat die eerst wekenlang van hem geweest is hè. Toch betreedt hij die niet wanneer zij erop zit. Hij is er ook niet echt in geïnteresseerd. Wel in de raam erachter en het uitzicht. Dus wanneer ze even niet kijkt of weg is, gaat hij er pas langs om door de raam naar buiten te kijken. Hij is toch zo lief hè. Ze komt er nog wel achter! :-)

Zeer zeker één van de grappigste gedragingen van Phlox tegenwoordig zijn zijn "klaagliederen". :-) Wanneer hij en ik 's nachts terugkeren naar onze slaapkamer en dus het bezoek aan Nuri tot een einde is gekomen, begint hij altijd wild te doen. Het ziet eruit en klinkt als pure frustratie. Hij begint dan enkele minuten wild rond te springen en te rennen en luidkeels klagend te miauwen! (Lijkt op het geluid van de krolse siamees van mijn moeder vroeger.) Datzelfde geklaag uit hij soms ook wanneer ik hem ervan weerhoud achter Nuri aan te rennen. Het klinkt zo grappig! Ook erg meelijwekkend hihi. Hij zal toch nog even geduld moeten hebben. Zolang ze hem nog afwijst, zal hij het nog even moet houden bij zijn superschattige klaaggezang!