De nieuwe kattenpaal heeft de gewenste
veranderingen gebracht! Hij slaapt het meeste van zijn slaaptijd nu in de
bovenste hangmat.
Dinsdagavond al slaagde we er in hem in zijn hangmat te aaien,
net als bij zijn pleeggezin, zonder dat hij weg kroop. Toch spint hij nog
steeds niet, dus op zijn gemak is hij nog niet helemaal. Maar hij laat het wel
toe, slaat niet op de vlucht en ging er de volgende dag en nacht evengoed terug
in liggen.
Ook woensdagavond liet hij aanraking toe en
leek hij niet wantrouwiger tegenover degenen onder ons die hem hebben geaaid de
avond ervoor. Integendeel, hij leek eerder tammer de volgende dag dan banger,
zoals steeds.
Wat verder eveneens tof is, is dat hij
geregeld zit te wachten achter de deur als ik de kamer uit ben. Dit doet hij al
enkele weken, maar was ik hier vergeten te vertellen. Hij geniet merkbaar van
ons gezelschap. Het lijkt zelfs dat hoe meer er van ons in de kamer zijn, hoe
meer actief hij schijnt en hoe meer hij zich in ons zicht bevindt. Maar
eigenlijk is dit ook logisch, aangezien hij geregeld wel een hapje van iemand
krijgt of er bijna elke keer wel iemand bereid is wat met hem te spelen! We
hebben alleen maar dingen gedaan om zijn vertrouwen en liefde te winnen de
afgelopen 7 weken. En dat merken we dagelijks aan zijn vorderingen!
Maandag zette ik mij in precies dezelfde
positie als zondag en nam hetzelfde speeltje waar hij die dag voor het eerst
mee speelde, om te zien of ik hem weer zo hevig in hetzelfde spel kon
verwikkeld krijgen. Onmiddellijk toen hij dit zag, rende hij snel naar de
plaats onder die onderste hangmat en zette zich klaar om het spel te beginnen!
Dat heb ik al zo vaak gemerkt hè, we moeten maar één keer iets aanleren en hij
kent het direct! Zo knap vind ik dat!
Hij is nu echt gek op dat speeltje. Hij
speelde woensdag zelfs met mijn zoon op het bed ermee. We zaten met 3 op bed,
maar daar had hij dus geen probleem mee.
Van mijn jongste dochter lijkt hij het
minste schrik te hebben. Zij mag echt heel dichtbij komen. Ze geeft hem zelfs
af en toe wel eens een snel kusje hihi. Ik vermoed dat het wel met haar grootte
te maken heeft, ze is niet zo bedreigend als de rest van ons waarschijnlijk.
(Wordt volgende maand 10 jaar.)
Hij wordt ook elke dag dapperder. Hij komt
gewoon op mijn laptop staan, voor mijn neus. Hihi. Niet om geaaid te worden,
want als ik dat probeer, dan is hij snel weg. Maar waarschijnlijk gewoon omdat
hij dat kan hè, zoals een echte kat. Om te zeggen: "allemaal van mij"...
:-)
Ik weet dat het lastig werken is als je kat
vlak voor je op je spullen komt liggen. Maar op dit moment zou ik niets liever
willen en kan ik daar alleen nog maar van dromen!
Wat ook een fantastische sprong vooruit was
op dinsdag: hij was voor het eerst iets anders aan het doen met één van de
zitzakken. Tot nu toe waren ze steeds grote prooien om te besluipen en te
bespringen. Maar plots hoorde ik een ander geluid! Een zachter, ritmischer
geluid. (Die dingen maken een bepaald geluid als je er aan komt hè, door wat er
in zit.) Hij hield het een tijdje vol, dus ging ik voorzichtig kijken. Bleek
dat hij die zak aan het kneden was! Ik heb niet kunnen horen of hij ook aan het
spinnen was, daarvoor maakte de zak zelf teveel geluid. Ik denk het niet. Maar
dat kneden is weer een supergoed teken hè. Het was grappig om te zien, was die
zak precies aan 't proberen goed te leggen hihi. Hij gaat er nochtans niet echt
op liggen of zo.
Verder komt hij steeds meer eventjes bij op
bed zitten. Gewoon, even zitten en dan weer verder lopen. Af en toe geef ik hem
dan wat lekkers, om dit te belonen. Maar het is niet zo dat hij daar steeds op
rekent, want er is een duidelijk verschil te zien bij hem tussen bedelen en
gewoon even komen zitten.
Het grootste wonder kwam op woensdag, maar
van ONZE kant dit keer!
Wat ik de laatste weken heb geprobeerd,
omdat we maar niet uit de namen geraakten, is hem elke paar dagen een andere
naam geven van de lijst die ik had samengesteld. In de hoop dat we er zo zouden
achter komen wat we het leukst vonden. En ja, EINDELIJK wist ik het op
woensdag: dit wordt zijn naam! En iedereen heeft er vrede mee... EINDELIJK. Gedaan
met zijn KZN-bestaan... hihi.
Ondertussen vond ik op het internet al zeker
4 andere katten met dezelfde naam, met zowel Engelstalige als Nederlandstalige
baasjes. Het is dus een "katvriendelijke" naam, maar toch vrij
origineel ook.
Mag ik jullie voorstellen aan onze kat:
Phlox!
En ja, voor de Star Trek fans onder jullie: de
naam komt inderdaad van Dr. Phlox (serie Enterprise). :-)
Spock stond trouwens eveneens op de lijst en
waren sommigen van ons gezin grote voorstanders van, maar niet allemaal dus.
Phlox is eveneens de naam van een
bloemensoort (ook wel flox of vlambloem) . Het is een Grieks woord dat
"vlam" betekent. Dus ook wel een beetje passend, want hij is absoluut
onze nieuwe "vlam"! :-) En daarbovenop heeft hij een heerlijk
"vurig" karakter, wat echt bij ons gezin past!
Phlox, Phlox, Phlox, Phloxy...
Donderdag "ontdekte" hij mijn
printer. Of eerder: dat er iets bewegend uit komt en terug in gaat. Hij nam een
tijdje de jagershouding aan en mijn papier was zijn prooi hihi. Vooral wanneer
de printer het papier er terug introk om de achterkant af te drukken.
Hij is gelukkig ook duidelijk niet meer bang wanneer ik
muziek opzet. In het begin dan kroop hij weg onder de verwarming. Ik heb ook
een tijdje geen luide muziek meer durven draaien. Maar nu heeft hij er geen
probleem meer mee. Tja, dat hoort er nu eenmaal ook bij: ik durf er hier al
eens een disco van te maken... :-)
Op zaterdag zag (en hoorde) ik hem voor het
eerst mekkeren voor de raam. Meestal zit hij in stilte te loeren in
aanvalspositie op de vogeltjes die daar zitten, maar dit keer was het dus al
mekkerend.
Deze week besloot ik om onze kat aan de
verloofde van mijn oudste dochter voor te stellen. Phlox leek me er klaar voor.
Vrijdag deden we de eerste poging. Zodra hij door had dat er iemand vreemd in
de kamer was, werd hij heel waakzaam en bleef aan de andere kant van de kamer.
Ik heb hem wel zover gekregen zijn melk vlakbij Steven op te laten drinken.
Maar we kregen hem niet aan het spelen, hij stak zich liever weg in zijn doos
onder het bed.
De volgende dag probeerden we het nog eens.
De bedoeling is dat Phlox langzaam aan hem went, net zoals bij ons. En
inderdaad, de tweede keer durfde hij al eens te komen kijken. Hij hield
afstand, maar is meerdere malen naar Steven gaan kijken: van op de grond, van
op zijn krabpaal en van op de vensterbank. Nadien ging hij dan weer terug onder
het bed in zijn doos liggen. Hij is duidelijk wel nieuwsgierig. Hij gaat veel
sneller kijken nu, dan toen hij hier in het begin bij ons was! Dus hij is al
echt over veel van zijn angsten heen. Zo tof om die resultaten te zien!
Zondag aten we weer kip, zijn favoriete
vlees. Enkelen van ons gingen hem geregeld een stukje geven en hij zat telkens
enthousiast achter de deur te wachten. Dus stuurde ik Steven ook met een
stukje.
De kip zorgde ervoor dat Phlox niet
wegvluchtte. Hij durfde het vlees niet onmiddellijk aan te nemen uit zijn hand,
maar na enkele kleine stukjes vlakbij te leggen, al snel wel! Hij likte zelfs
zijn hand af.
Wanneer ik de deur laat open staan, loopt
Phlox direct naar de opening. Hij ziet het echt wel zitten om ons huis verder
te onderzoeken hihi. Ondanks dat mijn voornemen was om te wachten tot hij
helemaal tam is, is de verleiding toch wel groot om hem al eens wat te laten
verkennen. Hij gaat er zoveel plezier aan beleven hè. We verheug ons daar echt
op. Hoewel ik zijn constante gezelschap ook enorm ga missen. Maar zijn nestje
en hangmat blijven hier hè, en zijn bench voorlopig ook. Ik heb nooit last met
hem 's nachts, dus waarom zou ik dit niet zo houden.
Hij komt al wel naar me toe als ik hem roep.
Zelfs zonder eten. Ik heb hem al verschillende keren bij me op het bed kunnen
roepen. En wonder boven wonder reageerde hij al snel op zijn naam (eerste dag
al). Niet in die zin dat hij beseft dat dit zijn naam is, maar op de klank. De
enige naam waar hij op reageert eigenlijk, uit de lijst die we probeerden en de
naam die hij in de opvang kreeg. De helft van ons gezin is hem nog lang Chesco
blijven noemen, omdat we nog geen naam hadden of omdat ze de "naam van de
dag" niet leuk vonden. Maar ook daar reageerde hij nooit op. Dus echt supertof
dat hij op "Phlox" wel reageert! Nu combineer ik die naam gewoon met
wat hij al kent: Phlox kom, Phlox eten, Phlox raam open, enz. Zo zal hij snel
genoeg weten dat we hem ermee bedoelen.
De laatste paar nachten van de afgelopen
week hadden we één van onze kinderen te logeren op onze kamer. We leggen dan
een matras op de grond naast ons bed. Phlox vindt dit elke keer maar vreemd en
blijft dan uit de buurt van die plaats. Ook heeft hij die nachten niet in zijn
hangmat geslapen, maar wel op het bovenste plateau van diezelfde krabpaal. Geeft
hem kennelijk een wat veiliger gevoel, want van daaruit heeft hij een goed
overzicht over de hele kamer.
En of het kind in kwestie nu vroeger of later
wakker is dan ik: hij blijft liggen en houdt zich stil totdat IK wakker ben.
:-)
Verder heb ik halverwege de week zijn
etensbakje verplaatst naar mijn laptoptafeltje. Hij eet dan letterlijk boven
mijn schoot. Hij heeft er geen probleem mee en misschien helpt het wel hem nog
meer aan mij te laten wennen.
Wat ook best gek is: ik mag wel in zijn
staart knijpen als hij boven op de krabpaal ligt. Ik heb al verschillende keren
aan zijn staart gezeten en dat verdraagt hij redelijk lang. Maar geaaid worden
wil hij nog steeds niet. Voorlopig zal ik dan maar genieten van die enkele
"staartknuffels" hè... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten