Onze cavia Streepje wordt 5 jaar en ons
konijntje Leni 7. Vorige week zag Leni er een dag erg slecht uit en
toen ging onmiddellijk de gedachte door mijn hoofd: wat als ze morgen dood
ligt? Streepje blijft dan alleen over en gaat daar last van hebben. Een
vroegere cavia van ons, Vlammetje, kwijnde ook weg toen ons toenmalig konijntje
Knuffel stierf. Ze bloeide terug open toen we 2 nieuwe konijntjes (Leni en
Nanou) in huis haalden. Eerst durfde ik dat niet omdat ze ook al ouder was.
Maar het bleek haar net heel goed te doen. Eenzaamheid is toch nog veel
traumatischer voor zo'n beestje dan moeten wennen aan nieuw gezelschap!
Toen ik in januari op de site van het plaatselijk asiel ging zoeken naar een kat, kwam ik daar ook cavia's en konijnen tegen. Heb
toen direct gezegd, dat als we ooit een nieuw konijn of cavia nodig hadden, we
eerst bij het asiel moesten gaan kijken.
Nu zijn we enkele maanden verder en door
Leni's toestand vorige week, dacht ik opeens: waarom wachten? We hadden tot
vorig jaar zelfs 5 cavia's! Er stierven er meerdere op korte tijd en toen
hadden we er plots nog maar één over. Maar doordat ze samen is met Leni, was er
niet direct behoefte aan nieuwe cavia's.
Maar als nu één van de 2 overlijdt, dan is
de andere niet alleen, moesten we nog cavia's bijhalen hè. Nog een nadeel aan
wachten tot na de dood van één van de twee: de overgeblevene moet dan wennen
aan de dood van haar vriendin EN aan nieuwe vriendjes. Dit lijkt me daarom gezonder NU voor zo'n oud beestje, dan pas nadien.
Dus in het geheim vertelde ik mijn plan aan
Karel. Zijn eerste reactie was twijfelachtig, maar na hem duidelijk te maken
hoe goed het zou zijn voor de kinderen en ook voor het overblijvende dier straks,
stemde hij in.
Zaterdag was het zover. We gingen ons plan
uitvoeren. Onze jongste dochter mocht mee, maar we vertelden haar niet waar we
heen gingen en waarom. Ook de anderen wisten niet naar waar we gingen en waarom. Ze
wisten wel dat het om een verrassing ging. Heb hen wel duidelijk gezegd dat het
niet om een hond of poes ging, zodat ze zich niet nodeloos zouden verheugen en
nadien teleurgesteld zouden zijn hè. Want de kinderen hopen al die tijd al op
een tweede poes en ze wisten dat ik er aan werkte om hun papa te overtuigen.
Aangekomen in het dierenasiel, wist onze
jongste, Ashanti, al snel wat het plan was natuurlijk.
Zodra we bij de cavia's waren, zagen we al
onmiddellijk dat er een zwarte bij was, dus dat stond direct vast voor mijn man
en ik. We hebben beiden een grote voorkeur voor zwarte dieren. :-)
Omdat er nog meerdere andere
cavia's beschikbaar waren, lieten we Ashanti de tweede kiezen.
 |
| De wit-bruine (Esther) links en de zwarte rechts (Nina) zijn onze nieuwste huisgenootjes. Achteraan zie je onze oude cavia Streepje. |
Natuurlijk had ik ondertussen al lang gezien
waar de katten zaten en werd ik wat zenuwachtiger... Nu we daar toch waren...
... Want toen mijn adoptieplannen vorm
begonnen te krijgen aan het begin van dit jaar, was ik er van overtuigd dat we
2 katten nodig hadden i.p.v. één. Groot gezin, groot huis, veel liefde te
geven, veel katten in nood, enz. Maar mijn lieve echtgenoot was het daar niet
mee eens. Wel, hij komt eigenlijk van het helemaal geen huisdieren meer willen (buiten een konijn en cavia's), dus het was al een hele opgave om hem te doen toestemmen
in het adopteren van één kat en één hond!
Maar onze lieve Phlox EN de gelukkige
gezichten van zijn gezin lieten hem zijn laatste vooroordelen overwinnen... :-)
Nadat de cavia's veilig in de reisbox zaten,
vroeg ik toch maar snel aan de begeleidster of we ook de katten mochten zien.
We stonden nog maar net voor de kattenren of Karel vroeg al of we ook binnen
mochten...
Raar, voor iemand die geen tweede kat wou...
Maar natuurlijk maakte mijn hart onmiddellijk een sprongetje!
Ik had wel ooit op hun site al gezien dat
onze voorkeur er niet meteen tussen zat. Dit was wel nog voor we Phlox hadden. Maar
omdat de cavia's ook totaal niet overeen kwamen met wat er op de site stond,
hoopte ik een beetje dat dit met de katten misschien ook zo zou zijn.
Één van de beschikbare zwarte katten bleek
een kattin. We hadden haar al geaaid en het klikte meteen: ze deed niets dan
kopjes geven en spinnen bij de minste aanraking! Ook bij Karel. Ze heeft hem
letterlijk verleid hihi. Maar... ze was waarschijnlijk al 7 jaar... (En ze
bleek inderdaad op de site te staan, heb haar ooit zelfs bekeken aan het begin
van mijn zoektocht, maar ik was toen dus nog op zoek naar een jonge kat.)
 |
| Onze nieuwe poes, toen ze nog in het asiel verbleef. Our new cat when she still lived at the shelter. |
Terwijl Ashanti en ik druk bezig waren met
verschillende katten te aaien en "uit te testen", en de begeleidster die
ons bijstond het contract voor de cavia's in orde aan het maken was, leek Karel
niet echt aanstalten te maken om al naar huis te gaan. Het ging plots eigenlijk
allemaal heel snel. We bespraken niet echt iets, opeens was het gewoon
duidelijk dat de zwarte (oudere) kattin voor ons was! Vooral Karel voelde zich
enorm aangetrokken tot haar. Dat alleen al was voor mij genoeg om dat schatje
te willen! Maar ik had niet genoeg geld bij. Karel wou haar in de loop van de
week ophalen. Maar ik dacht, als we haar nu niet meenemen, komt het er misschien
niet meer van, wou dat niet riskeren hihi. En ook: als we haar toch willen
adopteren, waarom haar dan nog langer in het asiel laten zitten? Nee, ze moest
NU mee. De begeleidster had al als argument dat we haar niet bij de cavia's
konden steken in de reisbox, dus we konden beter een andere keer terugkomen. Ik
dacht bij mezelf: dan neem ik die cavia's wel op schoot. En ook: ze moesten
daar toch wel ergens een lege doos hebben hè, het stond daar vol met kartonnen
dozen van katteneten en zo. Dus ter plekke ontwikkelde zich mijn nieuw plan:
Karel moest ergens geld gaan afhalen en aan de begeleidster vroeg ik een doos.
Het was trouwens op dat moment al na sluitingstijd. Ook daarom wou Karel zonder
de kat weggaan. Maar ik dacht: die begeleidster zal het zeker niet erg vinden
om wat langer te moeten blijven, wetende dat er dadelijk nog een kat gaat
geadopteerd worden! En hopla, na wat overredingskracht: Karel naar het dorp op zoek naar een geldautomaat
en zij naar binnen om een doos... hihi.
Ik ging daar niet weg zonder die kat! Na
al die maanden van onzekerheid en nu dan daar staan en mijn ventje te zien
besluiten dat het goed was... Ik wist het absoluut zeker: die kat moest NU mee
naar huis! :-)
En ja ze is al ouder, maar Karel vond het
niet erg, hij was gewoon blij dat we dan ook een kat zouden hebben die hield
van aaien. Hij heeft niet echt de tijd en het geduld om met Phlox te spelen, om
zijn vertrouwen te winnen, maar vindt het blijkbaar wel leuk om toch af en toe eens een
kat te kunnen aaien, dus voilà. Ben ik weer blij dat Phlox is wie hij is, want
moest hij nu al socialer geweest zijn (en dit gaat hij in de toekomst zeker nog
worden), zou er misschien alsnog geen tweede kat bijgekomen zijn!
En ik had ook snel vrede met de leeftijd van deze poes. Ik heb Phlox al hè, hij is nog jong en speels, zij mag ouder zijn. We
kunnen haar nog gerust vele jaren bij ons hebben. En anders zitten er nadien
weer nieuwe katten te wachten op ons in het asiel! Er was een hoogbejaarde kat
daar en die was superlief. En nog een heleboel andere ook. Ik zou hen zo
allemaal hebben willen meenemen!
Ik heb niets tegen ouder dieren,
integendeel, vind het erg dat zij vaak zo lang in asielen moeten doorbrengen.
Één reden om voor een jonger dier te kiezen, was dat ik enkele kinderen heb die
graag met het dier willen kunnen spelen, wat oudere dieren niet altijd nog doen
of kunnen. Mijn andere reden is persoonlijker: 3 maanden geleden onze hond
Ynouschka moeten laten inslapen, deed zo vreselijk veel pijn dat ik dit niet over
een paar jaar al weer wou moeten meemaken... Die gedachte was lange tijd
ondragelijk voor mij. Maar nu voor het eerst besef ik dat we dan telkens de
mogelijkheid hebben om weer een ander dier te helpen. Dus waarom niet een ouder
dier ook nog een aantal goede jaren geven? (En zo oud is 7 jaar nu ook weer
niet hè.) Wat me ook tegenhield, was mijn man zijn vroegere mening. Hij wou
niet altijd terug huisdieren. Ik had steeds de angst dat dit nu echt het
laatste huisdier kon zijn en daarom moest het zo jong mogelijk zijn zodat ik
daar nog zolang mogelijk van kon genieten voor de laatste keer hè. Maar nu zei
mijn lieve schat gisteren zelf dat als ze toch niet zo lang bij ons zou kunnen
zijn, we dan gewoon weer een nieuwe kat kunnen gaan halen! Ik kan mijn oren en
ogen niet geloven deze dagen... Maar ben er zo blij mee! Het doet mijn ventje
ook duidelijk goed ons zo te zien genieten. Ik heb dan ook van het begin af
mijn best gedaan met Phlox om te laten zien dat de angsten van mijn ventje
ongegrond waren. Zoals vooral zijn angst dat een kat de meubels zou kapot
krabben. Phlox krabt enkel aan zijn krabpalen en aan karton, de schat. Ook in
het programma van Jackson Galaxy kwam dit al vaak naar voren. Als men het juist
aanpakt, dan laat een kat de meubels met rust. Een huisdier is door onze
Schepper niet voor niets ons tot huisdier gegeven hè! Het is mogelijk met de
juiste kennis van zaken van elk huisdier een voorbeeldhuisdier te maken, daar
ben ik altijd al van overtuigd geweest. Waar vooral fouten in gemaakt worden,
is dat heel wat mensen hun huisdieren
"vermenselijken". Als aan de dieren hun noden voldaan wordt en een
dier een dier mag zijn zoals het bedoeld was, dan gaat het gewoonlijk wel goed.
En zo stond ik daar afgelopen zaterdag dus opeens in
onze woonkamer met een kat in de reisbox en mijn dochter met een doos met 2
cavia's in... :-)
Onze kinderen waren dolblij! De cavia's op
zich hadden zeer zeker al een fantastische verrassing geweest, maar daar nu eveneens
met een tweede kat staan, en dan nog één die geknuffeld wil worden... Ons
weekend kon niet meer stuk!
Mijn tweede dochter wees me er al direct op
dat ik toch gezegd had dat het niet om een kat ging? Hihi, tja, plannen kunnen
soms dus ter plaatse veranderen! En in dit geval vond niemand dat erg... ;-)
Nu hebben we wat we wilden: 2 katten,
inclusief 1 speelkat en 1 knuffelkat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten