Even tussendoor

Even tussendoor.

Phlox heeft weer zoveel vorderingen gemaakt. Ik heb nog verschillende dingen niet kunnen vertellen in mijn vorige verslag. 't Was zo al lang genoeg. :-)

Zo lag hij vorige week opeens op één van de zitzakken. Tot dan toe speelde hij er enkel mee. Hij durfde er wel op te springen, maar er niet over te lopen. Ik vertelde al dat hij de zakken kneedde en erbij spinde. Gewoonlijk doet een kat dit op plaatsen waar hij dan ook gaat liggen hè. En zo lag hij daar dus op een keer toen ik wakker werd. Sindsdien doet hij dat vaker.

's Nachts wordt hij steeds dapperder. Zo ontdekte hij in onze gang de schoenenrekken en daar staan verschillende schoenen met veters bij. Die veters vindt hij super om mee te spelen!

Aaien lijkt hij akeliger te vinden dan ooit te voren. Ook in zijn hangmatje mogen we hem niet meer aaien. Maar natuurlijk probeer ik wel eens af en toe.

Hij jaagt heel graag op insecten. Zo zat hij eens geconcerteerd achter een spinnetje aan. Toen heb ik er even van geprofiteerd om hem te aaien hihi. Hij was zo geconcentreerd dat hij er niet echt op reageerde eerst. Maar dan toch weer wel. Hij kijkt dan zo naar mijn hand dat langs hem gaat, alsof het heel vies en akelig is, en trek zich dan opzij. Maar hij bleef wel zitten, vanwege dat spinnetje. Na zo'n poging merk ik toch wel dat zijn vertrouwen in mij een tijdje minder is. Hij vlucht sneller weg wanneer ik hem nadien ergens nader.

Toch kwam hij eergisternacht voor het eerst lekker naast mijn voeten liggen op bed. Ik lag zelf op de deken, dus het was naast mijn blote voeten, maar niet er tegen. Hij ging daar lekker liggen relaxen. Spijtig genoeg maar kort, want toen dook er een vlieg op en ging hij daar weer achteraan.

Vandaag zat mijn jongste dochtertje bij me op bed, en hij kwam twee keer er ook even gezellig bij liggen. Grote vooruitgang weeral!

En hij gaat nog steeds slapen wanneer ik ga slapen. Ook overdag. Zo lief.

Nu ligt hij voor het eerst te ontspannen op de digicorder! Tot nu toe ging hij daar enkel wel eens op zitten, zelfs zich wassen, maar nooit lang.

Zijn stoelgang is met de nieuwe brokjes helemaal in orde gekomen. Maar ik heb de fout gemaakt om Nuri hetzelfde eten te geven. Omdat huisdieren in nieuwe situaties al wel eens diarree hebben, dacht ik dat het geen kwaad kon Nuri ook ineens die nieuwe brokjes te geven, om diarree te voorkomen. Maar het gevolg was dat zij last kreeg van constipatie! Er zat afgelopen weekend zelfs een keer bloed en slijm bij en de stoelgang zelf was klein en keihard. Dus heb haar onmiddellijk ander eten gegeven. Gelukkig had ik nog wat van dat eerste eten, dat Phlox bij zijn pleeggezin kreeg.

Jackson Galaxy zei eens dat hij zijn katten enkel nat eten geeft en dat droog eten (brokjes dus) niet goed is. En ik vind dat eigenlijk helemaal logisch. Die droge brokjes vindt men dan ook nergens in de natuur terug hè, voor geen enkel dier trouwens. Maar brokjes helpen wel mee hun tanden proper te houden. In de natuur rukken ze het vlees van de botten en vervullen die botten de schoonmaakfunctie, maar een huiskat krijgt gewoonlijk enkel het (klaargemaakt) vlees hè.

Ik probeer dus elke dag nat eten toe te voegen aan hun brokjesdieet. En vlees van onze menu, als het iets degelijks is. Maar Nuri is heel kieskeurig en wil liever alleen de brokjes. Nu heb ik dus besloten om verschillende merken nat voedsel te proberen, tot we iets tegen komen dat ze hopelijk graag lust. Vannacht heb ik gewoon haar geen brokjes bij gegeven en enkel nat voedsel. Maar ze at het niet helemaal op, laat altijd een deel liggen waar ze wel de saus vanaf likt. Gelukkig is Phlox steeds bereid om de restjes te verorberen hihi.

Ik moet wel zeggen dat al van de allereerste dag bij ons, Nuri's stoelgang vreselijk stinkt... Ik heb nog nooit in mijn leven zo'n vieze stoelganggeur geroken! Het is ondertussen al iets minder fel, maar toch nog steeds een vreselijke geur. Dus zou haar graag dingen doen eten die die vreselijke geur helpen minderen.

Weet je nog dat Phlox soms met zijn pootje water dronk? Hij doet dat nu ook met het water in het schoteltje van zijn bakje gras hihi.

Vorige week hing het gras slap en had ik dit in de keuken water gegeven. Ik was het daar vergeten en heb het pas de volgende dag terug gezet op zijn klimpaal. Nu bleken daar fruitvliegjes in te zitten. Wel, daar heeft hij zich dus veel mee kunnen amuseren! Hij jaagt heel graag op insecten. Hij negeert dan alles rondom hem (zelfs soms mijn aanrakingen hihi). Maar zo kwam hij ook al een insect tegen dat terugbeet. Iets torachtig met grote scherpe kaken. Dat beestje heb ik dan maar buiten gezet.

Ik bemerk wel dat sinds Phlox meer rondloopt in huis en er een deel van zijn aandacht nu naar Nuri gaat, hij niet meer zoveel speelt met ons. Maar zolang hij daar zelf content mee is, is dat voor mij ook goed. De komst van insecten heeft eveneens een deel van zijn spel met ons vervangen. Hij is telkens direct in de ban van zo'n beestje als dat hier rondvliegt.

Uiteindelijk is het doel steeds dat hij voldoende zijn energie kwijt kan zodat hij niet gefrustreerd en ongelukkig moet worden en hij door  zijn frustraties dingen gaat doen die niet mogen. Op welke manier hij die energie kwijt raakt, is verder niet van belang. Of hij nu 20 minuten achter een vlieg aan zit of 20 minuten met ons speelt, hetzelfde doel wordt bereikt. :-) Natuurlijk is interactie met ons wel beter voor onze relatie met hem. Maar insecten zijn er niet constant, wij wel. :-)

Ik had hem er een doos bij gegeven vorige week (de doos waarin we onze nieuwe cavia's mee naar huis brachten) en legde daar enkele van zijn kickbox-speeltjes in (ik noem die zo, omdat hij daar zo fel tegenaan kan liggen trappen). Wel, hij is gek op die doos en die speeltjes krijgen er tegenwoordig dagelijks van langs hihi.

Gisteren is Nuri dapper een kijkje gaan nemen in de bench.

Kortom, het is gewoon heerlijk hen beide zo te zien groeien en elke dag vorderingen te zien maken. Ze hebben elkaar zoveel te leren, ze passen perfect bij elkaar en bij ons gezin.

Phlox week 9 en Nuri week 1

Phlox week 9 en Nuri week 1.

Een week geleden brachten we zaterdag een tweede poes mee van het asiel, ondertussen Nuri genaamd. Ze heeft dezelfde kleur en tekening als Phlox. Ik kan hen al goed uit elkaar houden gelukkig. Maar als je hen nog niet kent, kan het wel eens wat moeilijker lijken. En zolang ik hen niet samen op een foto krijg, lijkt het misschien zelfs allemaal om slechts één kat te gaan hihi.

Ze zijn eigenlijk heel verschillend, zowel in hun uiterlijk als in hun karakters. Ook bewegen ze beiden totaal anders.

Onze tweede poes is een stuk socialer en kon dus al wat rondlopen in huis. We hielden haar in het begin in de woonkamer, nog gescheiden van Phlox. Omdat Phlox de kamer niet uit durft, hoopte ik dat als hij haar binnenkort zou zien, zijn nieuwsgierigheid de bovenhand zou gaan hebben... Wel, de afgelopen week was een zeer interessante en spannende week!

Phlox maakte reuzensprongen vooruit deze week. Zijn angst voor de deuropening is volledig overwonnen.

Maar zijn vrees om over de drempel te stappen, nog niet helemaal. Maar zoals ik al vermoedde en ik hem al had ingeschat: de aanwezigheid van een andere poes doet hem zijn angsten steeds vaker vergeten! Ook oefen ik regelmatig met hem door hem zijn eten nabij de deur te geven of zijn favoriete hapjes op de gang te geven.

Ik zal maar best bij het begin beginnen.

Al direct na het loslaten die eerste avond kroop Nuri (die trouwens vroeger Moppie heette... waar ze overigens totaal niet op reageert) onder een kast. Ik verwachtte dat ze daar wel een tijdje ging blijven zitten, maar na een tijdje liep ze toch al even rond, waarna ze zich ergens anders weg stak. Ze bleef wel plaatselijk, in het bureaugedeelte van onze woonkamer. Terwijl ze onder de kast zat, mochten we haar toch aaien en spinde ze ook meteen. Net zoals in het asiel, spinde ze al bij de minste aanraking of aandacht. Diezelfde avond  liep ze al wat meer rond en kwam ze kopjes geven aan ons.

De kinderen stonden allemaal versteld van haar hoge aaibaarheidsfactor, aangezien we allemaal al 8 weken gewend waren aan Phlox, die nog steeds niet graag aangeraakt wil worden en dus ook niet spint.

Ze kroop toch vaak onder de kast terug en ook de volgende dag, al was het dan al meer in het salongedeelte onder de boekenkast, waar er vlak naast voor de raam voor haar een grote krabpaal klaar stond. De eerste die we kochten voor Phlox en we speciaal voor haar van onze slaapkamer naar de woonkamer verplaatst hebben. Phlox heeft zijn favoriete klimtuig met hangmat nog en het was uiteindelijk toch de bedoeling dat die eerste aan de raam in de woonkamer kwam te staan.

We hielden de deuren nog dicht, zodat we haar goed in het oog konden houden. Ze at de eerste dag al een beetje. Maar na een week moet ik toch concluderen dat ze maar een kleine eter is. Of eerder: een zeer kieskeurige eter en vermoedelijk daarom geen grote eter.

We merkten al snel dat Phlox niet gerust was door de vreemde geur. De eerste dagen, wanneer we Nuri hadden geaaid en dan naar hem gingen met die geur, sprong hij vaak letterlijk achteruit en keek angstig. Hij was die eerste avonden ook niet zo op zijn gemak als anders en zijn houding was ook terug angstiger.

De tweede nacht leek Nuri me al te kennen te geven dat ze eigenlijk mee de kamer uit wou met mij. Dus besloot ik de deuren open te laten zodat ze me kon volgen als ze wou. Ik had de trap afgesloten met een scherm, want boven zou het toch een stuk moeilijker worden om voor haar te zorgen en haar op te volgen nu ze nog niet vertrouwd is met ons. Plus dat de dakramen toegang geven tot het dak en het dak tot ontsnappen via de tuin.

Niet lang nadat ik de deuren had opengelaten, kwam ze al mijn slaapkamer binnen gewandeld. Phlox zat op zijn klimpaal en daardoor had zij hem niet gezien. Ze liep door de kamer, onder het bed door,  snuffelde hier en daar en was toen weer weg. Phlox daarentegen had haar WEL gezien... En bang dat hij was! Maar verbaasd was hij ook. Aangezien ze rondwandelde en weer weg ging zonder hem iets te doen hihi.

Heel dit scenario herhaalde zich nog een tweede keer die nacht. Na de eerste keer was hij zo bang, dat hij tegen mijn dochter blies en gromde toen ze voorbij zijn huisje kwam en zich eventjes in zijn richting bewoog. Maar hij herstelde zich al snel en zoals ik al vertelde in één van mijn vorige verslagen: hij leek de volgende dag zelfs vrolijker en meer ontspannen dan ooit!

Halverwege die tweede nacht kon ik haar al niet meer vinden. Ik vermoedde al wel dat ze langs de afsluiting geraakt was en dus toch boven zat. Maar het was al laat en ik ging uiteindelijk dan toch maar slapen.

De volgende dag bleek ze inderdaad boven te zitten. Maar de afsluiting zorgde ervoor dat het eenrichtingsverkeer was en ze dus niet terug kon. Ze bleek op het bed van mijn derde dochter Ilani te liggen toen zij wakker werd. :-) Nadien is ze dan ergens in een stoffige kast gekropen tussen dozen met schoenen.

Het was daar vuil en oncontroleerbaar en ze zag er duidelijk niet gelukkig uit. Hebben haar daar eerst lang laten zitten, zodat ze wat kon bijslapen. Maar uiteindelijk besloot ik haar toch terug naar beneden te halen. Ik wist dat ze niet graag gepakt werd, dus hoopte haar uit de kamer te kunnen lokken. Dit is een serieuze job geweest hoor. Het ging niet vanzelf en heb er samen met 2 van mijn dochters flink wat geduld en werk mee gehad. Toen we haar dan eindelijk tot aan de trap hadden kunnen leiden, leek ze niet naar beneden te durven. Vermoedelijk was haar poging om langs de blokkade te geraken, niet zo denderend gegaan en misschien zelfs niet geheel pijnloos verlopen. Ik heb haar dan gepakt en wou haar op die manier snel de trap af te dragen, maar liep daarbij natuurlijk onmiddellijk mijn eerste verwondingen op hihi. Ze zetten haar nagels meteen in mij door zich proberen af te duwen tegen mijn borst- en sleutelbeen. Ik kon haar echt niet meer vasthouden op die manier en zou haar zeker zo niet naar beneden kunnen dragen. Ik ben dan maar de reisbox gaan halen terwijl mijn dochters de weg naar hun kamer blokkeerden (dat ik daar niet eerder aan dacht!). Ze ging vrij vlot in de reisbox en zo bracht ik haar terug in de woonkamer. Na mijn wonden verzorgd te hebben, ging ik naar haar toe en ze kwam direct kopjes geven en spinnen. Dus ze was niet boos of bang van me nadat ik haar had moeten grijpen boven. Ze leek zelfs heel content te zijn dat ze terug in haar veilig hoekje was (boekenkast en klimpaal aan de raam). Vanaf toen werd de onderste verdieping van de klimpaal haar toevluchtsoord en niet meer de boekenkast.

's Avonds zette mijn ventje de deur er terug in boven (hadden we bij onze intrek in dit huis weggehaald omdat ze alleen kon gesloten worden met een slot langs de binnenkant, wat ik niet veilig vind voor een kinderkamer; het is trouwens de enige doorgang naar onze bovenverdieping) en hij had het schitterende idee om er een deurveer op te maken. Dus de deur gaat nu automatisch dicht en de kat kan daar niet meer binnen (en het slot is dus verwijderd).

Niettemin zat ze de volgende ochtend terug boven, maar ditmaal in een doos in één van de schappen op de gang, waar we haar heel makkelijk kunnen aaien, verzorgen en in het oog houden.

Sindsdien gaat ze daar elke dag liggen in of tussen de dozen. Ze komt zelf naar beneden 's avonds laat, meestal nadat onze 2 jongste kinderen al naar bed zijn en gaat 's morgens dan weer terug naar boven.

Dag 3 at ze al uit onze hand en konden we ook al met haar spelen.

Ik ontdekte al snel dat ze veel vuriger blijkt te spelen dan Phlox hihi. Ik wil zeer zeker niet in de buurt van haar klauwen zijn wanneer ze zo intens bezig is! Op zo'n moment merk je direct het leeftijdsverschil tussen hen beiden. Phlox is nog voorzichtig en onzeker, Nuri al heel zelfzeker. Ze heeft duidelijk meer levenservaring.

Dinsdagavond was iedereen naar de winkel en was ik even alleen met Phlox. Hij is wat meer ontspannen als er niet zoveel geluiden in het huis zijn, dus profiteerde ik er van om met hem wat te oefenen op de gang. Ik lokte hem stap voor stap de gang op met wat zalm, wat ook lukte.

Nadien tijdens het eten, probeerde ik het nog eens met vlees. Maar het feit dat iedereen in de keuken aan tafel zat en er dus weer zoveel geluiden in huis waren, hield hem tegen.

Niettemin, op woensdagavond was Phlox opeens verdwenen uit mijn kamer! We gingen op zoek en hij bleek in de kleedkamer te zitten! Was daar voorzichtig op onderzoek, de dappere! Hij ging ook de badkamer weer in. Hij stapte zelfs in de douche en nam ook eens een kijkje over de badrand.

Daarna ging hij de keuken in, maar schrok toen ik buiten voorbij het raam liep (was enkele foto's aan het trekken van bloemen) en ging toen terug naar de slaapkamer.

Omdat Nuri enkel 's nachts beneden komt en actief is, werk ik 's nachts aan de gewenning aan elkaar. Ze zijn beide gek op een schoteltje melk, dus plaatste ik 2 schoteltjes enkele meters van elkaar. Het ene op de drempel van onze kamer, het andere aan de drempel van de woonkamer.

Mijn plan werkte al snel, ze zaten samen te drinken. Maar enkel omdat Phlox haar eerst niet gezien had. Toen hij haar ontdekte, durfde hij niet meer verder te drinken. Ze hebben elkaar meerdere keren aangestaard en dan dronk zij weer verder. Zij kijkt gespannen en wantrouwig, hij enkel angstig en nieuwsgierig.

(Op het moment dat ik dit schrijf, zondagnamiddag, hebben ze voor het eerst overdag een ontmoeting. Net gilde er één, ze hebben contact gehad hihi. Nu zit Nuri weer hevig te grommen tegen hem en Phlox miauwt zachtjes.)

In de loop van de week waren er al nog verschillende ontmoetingen. Nuri ontdekte al spoedig de open raam op mijn kamer en ging er maar al te graag voor zitten. Phlox ging van op de grond naar haar zitten kijken en gedraagt zich bij elke ontmoeting even onderdanig.

Sinds die keer voor de raam is hij echt gek op haar. Hij volgt haar regelmatig als ze zich laat zien, zelfs tot in de woonkamer. Maar zodra zij door heeft dat hij haar volgt, wijst ze hem af met een hevig gegrom en geblaas, ocharme. Phlox keert dan teleurgesteld terug naar onze kamer en gaat dan eventjes zachtjes jammerlijk zitten miauwen. Zo zielig, en ook zo schattig! Hij lijkt echt gek op haar! Hihi.

Hun beide reacties zijn heel logisch. Hij is altijd samen geweest met andere katten sinds hij geboren is. Zij heeft 6 jaar alleen gewoond bij een bejaard koppel. Dus voor haar is het veel moeilijker om zich aan te passen aan het delen met een andere kat, ondanks het feit dat ze 9 maanden tussen een hoop katten in het asiel heeft geleefd. De manier waarop ze de eerste jaren van haar leven doorbracht, heeft natuurlijk meer invloed dan die laatste 9 maanden in het asiel.

Maar Phlox is superonderdanig, heel geduldig en vooral heel lief. Ben er zeker van dat hij haar hart wel zal winnen. :-)

Nuri's aanwezigheid in huis zorgt er alleszins alvast voor dat hij meer aan haar denkt dan aan zijn eigen angsten. Hij wordt daardoor elke dag dapperder en durft steeds meer buiten de kamer te gaan.

Eventjes had ik schrik dat Nuri van hem terug een nachtkat zou maken, maar dat was enkel gisteren (zaterdag). Toen werd hij veel later wakker dan gewoonlijk en was minder actief overdag. Vandaag (zondag) was Phlox weer in zijn normale ritme en kennelijk kreeg hij haar voor het eerst zover om overdag voor hem naar beneden te komen!

Op vrijdag kwam ze wel eventjes naar beneden om me te begroeten toen ik opstond, en bleek dit daarvoor ook bij mijn dochters te hebben gedaan. Zaterdag kwam ze eventjes terug en vandaag ook weer even, vertelde mijn dochter me. Maar ze gaat telkens nadien terug naar haar doos boven.

Ik wist al enkele dagen dat Phlox op een keer te dicht zou komen en hij een klets zou krijgen van haar. En ja hoor, dat is er dus net gebeurd. Er werd gegild, geblazen en gegromd. Phlox hoorde ik weer lief en klagend miauwen hihi. Het komt wel in orde. Als hij zo lief en onderdanig blijft, gaat zij op den duur het wel opgeven met zo te reageren op hem. Ik bemerkte aan haar gedrag dat ze vooral erg bang is van hem en hem dus als een bedreiging ziet. Maar Phlox doet alles juist. Het probleem ligt bij haar: zij is vergeten of weet niet hoe een kattenrelatie werkt. Gelukkig weet Phlox dat perfect en doordat hij zich juist gedraagt, gaat zij op een gegeven moment geen reden meer hebben om bang van hem te zijn. Haar nieuwsgierigheid neemt toch toe, want ze komt hem zelf soms ook al eens zoeken en blijft soms een tijdje naar hem kijken zonder te grommen, wanneer ze denkt dat ze ergens veilig zit. Net zoals Phlox heeft Nuri eigenlijk een angststoornis, maar dan tegenover katten, waar Phlox dit heeft tegenover mensen/handen. Ze kunnen dus enorm veel van elkaar leren en net zoals bij Phlox, zal het bij Nuri ook een kwestie van tijd zijn voordat haar nieuwsgierigheid het overwint van haar angst. Wordt vervolgd!

Even voorstellen: onze twee vurige katten!

Even voorstellen: onze twee vurige katten!

Zaterdagavond, precies een week nadat onze tweede poes ons gezin vergezelde, vonden we al een naam voor haar. :-)

Mag ik jullie voorstellen aan onze lieve schat Nuri!

Nuri

De naam is op meerdere vlakken perfect passend. We zijn hier echte Star Trekfans, zoals je waarschijnlijk al kon merken aan de naam "Phlox". :-) We hadden toch graag onze tweede kat ook een naam gegeven die met Star Trek te maken heeft. (En ja, onze eerste geit noemden we Tasha en rara, waar is onze eerste dochter Natascha dus ook naar genoemd...)
Wel, in TNG deed er eens een "Nuria" mee (S3, E4). Nuria vind ik een beetje te lang en onpraktisch om te kunnen roepen, maar Nuri is precies goed van lengte en vind ik ook passender voor een poes.

Daarbij komt ook nog dat "Phlox" in het Grieks "vlam" betekent en "Nuri" in het Arabisch "vuur"!

Past dus perfect bij elkaar en bij ons gezin. Want onze 2 katten zetten ons allen in vuur en vlam... ;-) En beide katten zijn vurig van aard. Ook brengen ze licht, warmte en gezelligheid in ons gezin. Ze verrijken/verwarmen/verlichten ons gezin. En onze passie/vuur voor dieren werd weer helemaal aangewakkerd door hen.

Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan... hihi.

Nogmaals welkom in ons gezin, lieve Phlox en lieve Nuri !

Nuri

Phlox

De achtste week van Phlox

De achtste week van Phlox.

Zolang hij wekelijks zoveel vorderingen blijft maken, heb ik iets om over te schrijven natuurlijk hihi.

Maandag was de grote dag! Zoals ik vorige keer al zei, wou ik hem toch beginnen loslaten in huis. We sloten alle deuren en blokkeerden de toegang naar boven. Enkel de badkamer lieten we open.

In al die weken dat ik mij zorgen maakte om hem in huis kwijt te geraken, heb ik er niet aan gedacht dat hij wel eens niet uit de kamer zou willen... Ik dacht dat hij er echt op zat te wachten omdat hij steeds vaker achter de deur zat te loeren en nieuwsgierig door de opening keek als de deur even open ging.

Wel, de deur stond open... wij maar wachten... maar hij rende dus echt niet onmiddellijk de kamer uit, hihi. Na eventjes te observeren nam zijn nieuwsgierigheid de bovenhand en deed hij enkele stapjes, om dan weer snel terug de slaapkamer in te vluchten.

En zo enkele keren, waarbij hij toch zelfs achteraan in de badkamer is gaan snuffelen.

Maar daarna had hij er genoeg van. Erger nog, hij dook weg in zijn doos en liet zich lang niet meer zien. En zolang de deur open stond die dag en de dagen nadien, bleef hij voornamelijk in zijn doos onder het bed. Zelfs in zijn hangmatje ging hij niet meer. Daarbij kwam natuurlijk ook nog dat we weer enkele nachten logés op onze kamer hadden gehad.

Het kitteneten dat ik vorige keer voor hem meebracht, had hem duidelijk goed gedaan want zijn stoelgang was eindelijk donkerbruin en terug steviger. Hij at er ook veel vlotter van. Was dus een goede beslissing. Maar zijn darmen reageren duidelijk op stress, want na enkele dagen veel in zijn doos doorgebracht te hebben door zijn angst voor de open deur en al de andere nieuwe dingen die hij in 't weekend meemaakte, had hij op donderdag terug diarree. Zijn stoelgang was weer volledig vormloos. Wel, zo zal ik kennelijk dan altijd zijn emotionele staat kunnen afmeten zeker hè!

Op maandag ving hij zijn eerste vlieg. Daarna ook nog een tweede maar die ontsnapte terug. Natuurlijk kan hij er ondertussen wel meer gevangen hebben, wanneer ik het niet gezien heb. Ik kan het alleen maar hopen! Vind het super dat hij vliegen vangt. :-) We zullen er nu wel over moeten waken dat bijen en wespen onmiddellijk terug buiten gezet worden als die binnen geraken. (Dat deden we sowieso al wel.)

De angst voor de open deur werd er niet meteen beter op, dus ik liet ze spoedig maar af en toe eventjes open staan. En vaker 's nachts dan overdag, omdat ik al snel merkte dat hij overdag vooral angstig reageerde op de geluiden die van overal uit het huis kwamen. En inderdaad, woensdagnacht trok hij opnieuw zijn dappere kattensokken aan en ging de gang op. :-) Ik wist dit snel, want de keukendeur stond kennelijk nog open en ons konijntje Leni begon angstig te stampen. Ze was geschrokken ocharme. Toen ik haar ging troosten, zag ik Phlox snel terug de kamer in vluchten hihi.

Donderdag hoorde ik hem de zitzak weer kneden. Zo schattig. En eindelijk, JA EINDELIJK, op zaterdag, terwijl hij weer die zitzak aan het kneden was, hoorde ik hem ook SPINNEN! YES!

Heb toch weer ander eten meegebracht zaterdag. Zelfde merk, maar ditmaal voor een gevoelig darmstelsel. Hopelijk helpt dit hem wat met zijn gevoelige darmen. (En inderdaad, wanneer ik dit blog schrijf op maandag, was zijn stoelgang alweer veel steviger!)

Ik moet zeggen dat, na 7 weken "opsluiting", het wel heerlijk is dat mijn deur nu geregeld terug open kan staan. Ik heb het gewoon in stappen moeten opsplitsen, net zoals alle andere nieuwe dingen in zijn leven. Af en toe durft hij nu eens een stapje over de drempel te zetten. Maar verder observeert hij liever op veilige afstand, vanuit onze slaapkamer. Wel grappig, ik moet nu geen schrik meer hebben dat ik hem kwijt geraak in huis; hij komt maar al te graag terug naar zijn veilige haven!

Elke dag/nacht laat ik de deur wat langer open en terwijl ik dit blog schrijf, staat ze voor het eerst al bijna de hele dag open en kruipt hij niet meer weg. Hij doet gewoon zijn dagelijkse bezigheden, met wel een extra oogje op de deuropening bij geluid, maar niet meer met een angstige wegduikende houding! Zijn blik is van angstig omgeschakeld naar nieuwsgierig. En dit zelfs na zijn eerste ontmoeting afgelopen nacht met onze nieuwe poes (die we afgelopen zaterdag - 2 dagen geleden - adopteerden), die zelfs tot 2 keer toe zomaar de kamer kwam binnen gewandeld en waar hij overigens ZEER angstig en ongerust op reageerde, maar dus nadien erg vlot van herstelde. En dus niet zoals na de open deur zich ging wegsteken in de doos het grootste gedeelte van de dag vandaag. (En dat vooral omdat onze kattin helemaal geen interesse toonde in hem en hij zich dus absoluut niet bedreigd moest voelen.)

Eerste ontmoeting met onze andere kat.
First encounter with our other cat.

Na het ruiken van al die vreemde katten zaterdagavond (die we aaiden in het asiel en onze nieuwe kat), ging hij plots in het huisje van zijn favoriete kattenpaal slapen, en de nacht nadien ook nog. Bij zijn pleeggezin vluchtte hij daarin toen de dierenarts binnenkwam. Hier bij ons ging hij er tot nu toe enkel in om de brokjes op te eten die ik er soms in leg.

Hij lijkt vandaag beter gezind dan ooit tevoren en de angstige ontmoeting van deze nacht heeft duidelijk geen gevolgen gehad (zelfs eerder positieve dan geen). Dus zodra ik de kans krijg, laat ik zeker weer een ontmoeting toe. Ik weet dat het hem alleen maar goed gaat doen en hem gaat helpen nog meer vorderingen te maken!

Het uitgebreidere verhaal over onze tweede poes en hun eerste en toekomstige ontmoetingen is voor een volgend blog. :-)

Over schattige cavia's en een knuffelkat

Over schattige cavia's en een knuffelkat.

Onze cavia Streepje wordt 5 jaar en ons konijntje Leni 7. Vorige week zag Leni er een dag erg slecht uit en toen ging onmiddellijk de gedachte door mijn hoofd: wat als ze morgen dood ligt? Streepje blijft dan alleen over en gaat daar last van hebben. Een vroegere cavia van ons, Vlammetje, kwijnde ook weg toen ons toenmalig konijntje Knuffel stierf. Ze bloeide terug open toen we 2 nieuwe konijntjes (Leni en Nanou) in huis haalden. Eerst durfde ik dat niet omdat ze ook al ouder was. Maar het bleek haar net heel goed te doen. Eenzaamheid is toch nog veel traumatischer voor zo'n beestje dan moeten wennen aan nieuw gezelschap!

Toen ik in januari op de site van het plaatselijk asiel ging zoeken naar een kat, kwam ik daar ook cavia's en konijnen tegen. Heb toen direct gezegd, dat als we ooit een nieuw konijn of cavia nodig hadden, we eerst bij het asiel moesten gaan kijken.

Nu zijn we enkele maanden verder en door Leni's toestand vorige week, dacht ik opeens: waarom wachten? We hadden tot vorig jaar zelfs 5 cavia's! Er stierven er meerdere op korte tijd en toen hadden we er plots nog maar één over. Maar doordat ze samen is met Leni, was er niet direct behoefte aan nieuwe cavia's.

Maar als nu één van de 2 overlijdt, dan is de andere niet alleen, moesten we nog cavia's bijhalen hè. Nog een nadeel aan wachten tot na de dood van één van de twee: de overgeblevene moet dan wennen aan de dood van haar vriendin EN aan nieuwe vriendjes. Dit lijkt me daarom gezonder NU voor zo'n oud beestje, dan pas nadien.

Dus in het geheim vertelde ik mijn plan aan Karel. Zijn eerste reactie was twijfelachtig, maar na hem duidelijk te maken hoe goed het zou zijn voor de kinderen en ook voor het overblijvende dier straks, stemde hij in.

Zaterdag was het zover. We gingen ons plan uitvoeren. Onze jongste dochter mocht mee, maar we vertelden haar niet waar we heen gingen en waarom. Ook de anderen wisten niet naar waar we gingen en waarom. Ze wisten wel dat het om een verrassing ging. Heb hen wel duidelijk gezegd dat het niet om een hond of poes ging, zodat ze zich niet nodeloos zouden verheugen en nadien teleurgesteld zouden zijn hè. Want de kinderen hopen al die tijd al op een tweede poes en ze wisten dat ik er aan werkte om hun papa te overtuigen.

Aangekomen in het dierenasiel, wist onze jongste, Ashanti, al snel wat het plan was natuurlijk.

Zodra we bij de cavia's waren, zagen we al onmiddellijk dat er een zwarte bij was, dus dat stond direct vast voor mijn man en ik. We hebben beiden een grote voorkeur voor zwarte dieren. :-)

Omdat er nog  meerdere andere cavia's beschikbaar waren, lieten we Ashanti de tweede kiezen.

De wit-bruine (Esther) links en de zwarte rechts (Nina) zijn onze nieuwste huisgenootjes.
Achteraan zie je onze oude cavia Streepje.

Natuurlijk had ik ondertussen al lang gezien waar de katten zaten en werd ik wat zenuwachtiger... Nu we daar toch waren...

... Want toen mijn adoptieplannen vorm begonnen te krijgen aan het begin van dit jaar, was ik er van overtuigd dat we 2 katten nodig hadden i.p.v. één. Groot gezin, groot huis, veel liefde te geven, veel katten in nood, enz. Maar mijn lieve echtgenoot was het daar niet mee eens. Wel, hij komt eigenlijk van het helemaal geen huisdieren meer willen (buiten een konijn en cavia's), dus het was al een hele opgave om hem te doen toestemmen in het adopteren van één kat en één hond!

Maar onze lieve Phlox EN de gelukkige gezichten van zijn gezin lieten hem zijn laatste vooroordelen overwinnen... :-)

Nadat de cavia's veilig in de reisbox zaten, vroeg ik toch maar snel aan de begeleidster of we ook de katten mochten zien. We stonden nog maar net voor de kattenren of Karel vroeg al of we ook binnen mochten...

Raar, voor iemand die geen tweede kat wou... Maar natuurlijk maakte mijn hart onmiddellijk een sprongetje!

Ik had wel ooit op hun site al gezien dat onze voorkeur er niet meteen tussen zat. Dit was wel nog voor we Phlox hadden. Maar omdat de cavia's ook totaal niet overeen kwamen met wat er op de site stond, hoopte ik een beetje dat dit met de katten misschien ook zo zou zijn.

Één van de beschikbare zwarte katten bleek een kattin. We hadden haar al geaaid en het klikte meteen: ze deed niets dan kopjes geven en spinnen bij de minste aanraking! Ook bij Karel. Ze heeft hem letterlijk verleid hihi. Maar... ze was waarschijnlijk al 7 jaar... (En ze bleek inderdaad op de site te staan, heb haar ooit zelfs bekeken aan het begin van mijn zoektocht, maar ik was toen dus nog op zoek naar een jonge kat.)

Onze nieuwe poes, toen ze nog in het asiel verbleef.
Our new cat when she still lived at the shelter.

Terwijl Ashanti en ik druk bezig waren met verschillende katten te aaien en "uit te testen", en de begeleidster die ons bijstond het contract voor de cavia's in orde aan het maken was, leek Karel niet echt aanstalten te maken om al naar huis te gaan. Het ging plots eigenlijk allemaal heel snel. We bespraken niet echt iets, opeens was het gewoon duidelijk dat de zwarte (oudere) kattin voor ons was! Vooral Karel voelde zich enorm aangetrokken tot haar. Dat alleen al was voor mij genoeg om dat schatje te willen! Maar ik had niet genoeg geld bij. Karel wou haar in de loop van de week ophalen. Maar ik dacht, als we haar nu niet meenemen, komt het er misschien niet meer van, wou dat niet riskeren hihi. En ook: als we haar toch willen adopteren, waarom haar dan nog langer in het asiel laten zitten? Nee, ze moest NU mee. De begeleidster had al als argument dat we haar niet bij de cavia's konden steken in de reisbox, dus we konden beter een andere keer terugkomen. Ik dacht bij mezelf: dan neem ik die cavia's wel op schoot. En ook: ze moesten daar toch wel ergens een lege doos hebben hè, het stond daar vol met kartonnen dozen van katteneten en zo. Dus ter plekke ontwikkelde zich mijn nieuw plan: Karel moest ergens geld gaan afhalen en aan de begeleidster vroeg ik een doos. Het was trouwens op dat moment al na sluitingstijd. Ook daarom wou Karel zonder de kat weggaan. Maar ik dacht: die begeleidster zal het zeker niet erg vinden om wat langer te moeten blijven, wetende dat er dadelijk nog een kat gaat geadopteerd worden! En hopla, na wat overredingskracht: Karel naar het dorp op zoek naar een geldautomaat en zij naar binnen om een doos... hihi.

 Ik ging daar niet weg zonder die kat! Na al die maanden van onzekerheid en nu dan daar staan en mijn ventje te zien besluiten dat het goed was... Ik wist het absoluut zeker: die kat moest NU mee naar huis! :-)

En ja ze is al ouder, maar Karel vond het niet erg, hij was gewoon blij dat we dan ook een kat zouden hebben die hield van aaien. Hij heeft niet echt de tijd en het geduld om met Phlox te spelen, om zijn vertrouwen te winnen, maar vindt het blijkbaar wel leuk om toch af en toe eens een kat te kunnen aaien, dus voilà. Ben ik weer blij dat Phlox is wie hij is, want moest hij nu al socialer geweest zijn (en dit gaat hij in de toekomst zeker nog worden), zou er misschien alsnog geen tweede kat bijgekomen zijn!

En ik had ook snel vrede met de leeftijd van deze poes. Ik heb Phlox al hè, hij is nog jong en speels, zij mag ouder zijn. We kunnen haar nog gerust vele jaren bij ons hebben. En anders zitten er nadien weer nieuwe katten te wachten op ons in het asiel! Er was een hoogbejaarde kat daar en die was superlief. En nog een heleboel andere ook. Ik zou hen zo allemaal hebben willen meenemen!

Ik heb niets tegen ouder dieren, integendeel, vind het erg dat zij vaak zo lang in asielen moeten doorbrengen. Één reden om voor een jonger dier te kiezen, was dat ik enkele kinderen heb die graag met het dier willen kunnen spelen, wat oudere dieren niet altijd nog doen of kunnen. Mijn andere reden is persoonlijker: 3 maanden geleden onze hond Ynouschka moeten laten inslapen, deed zo vreselijk veel pijn dat ik dit niet over een paar jaar al weer wou moeten meemaken... Die gedachte was lange tijd ondragelijk voor mij. Maar nu voor het eerst besef ik dat we dan telkens de mogelijkheid hebben om weer een ander dier te helpen. Dus waarom niet een ouder dier ook nog een aantal goede jaren geven? (En zo oud is 7 jaar nu ook weer niet hè.) Wat me ook tegenhield, was mijn man zijn vroegere mening. Hij wou niet altijd terug huisdieren. Ik had steeds de angst dat dit nu echt het laatste huisdier kon zijn en daarom moest het zo jong mogelijk zijn zodat ik daar nog zolang mogelijk van kon genieten voor de laatste keer hè. Maar nu zei mijn lieve schat gisteren zelf dat als ze toch niet zo lang bij ons zou kunnen zijn, we dan gewoon weer een nieuwe kat kunnen gaan halen! Ik kan mijn oren en ogen niet geloven deze dagen... Maar ben er zo blij mee! Het doet mijn ventje ook duidelijk goed ons zo te zien genieten. Ik heb dan ook van het begin af mijn best gedaan met Phlox om te laten zien dat de angsten van mijn ventje ongegrond waren. Zoals vooral zijn angst dat een kat de meubels zou kapot krabben. Phlox krabt enkel aan zijn krabpalen en aan karton, de schat. Ook in het programma van Jackson Galaxy kwam dit al vaak naar voren. Als men het juist aanpakt, dan laat een kat de meubels met rust. Een huisdier is door onze Schepper niet voor niets ons tot huisdier gegeven hè! Het is mogelijk met de juiste kennis van zaken van elk huisdier een voorbeeldhuisdier te maken, daar ben ik altijd al van overtuigd geweest. Waar vooral fouten in gemaakt worden, is  dat heel wat mensen hun huisdieren "vermenselijken". Als aan de dieren hun noden voldaan wordt en een dier een dier mag zijn zoals het bedoeld was, dan gaat het gewoonlijk wel goed.

En zo stond ik daar afgelopen zaterdag dus opeens in onze woonkamer met een kat in de reisbox en mijn dochter met een doos met 2 cavia's in... :-)

Onze kinderen waren dolblij! De cavia's op zich hadden zeer zeker al een fantastische verrassing geweest, maar daar nu eveneens met een tweede kat staan, en dan nog één die geknuffeld wil worden... Ons weekend kon niet meer stuk!

Mijn tweede dochter wees me er al direct op dat ik toch gezegd had dat het niet om een kat ging? Hihi, tja, plannen kunnen soms dus ter plaatse veranderen! En in dit geval vond niemand dat erg... ;-)

Nu hebben we wat we wilden: 2 katten, inclusief 1 speelkat en 1 knuffelkat!

De zevende week van Phlox

De zevende week van Phlox.

De nieuwe kattenpaal heeft de gewenste veranderingen gebracht! Hij slaapt het meeste van zijn slaaptijd nu in de bovenste hangmat.

Dinsdagavond al slaagde we er in hem in zijn hangmat te aaien, net als bij zijn pleeggezin, zonder dat hij weg kroop. Toch spint hij nog steeds niet, dus op zijn gemak is hij nog niet helemaal. Maar hij laat het wel toe, slaat niet op de vlucht en ging er de volgende dag en nacht evengoed terug in liggen.

Ook woensdagavond liet hij aanraking toe en leek hij niet wantrouwiger tegenover degenen onder ons die hem hebben geaaid de avond ervoor. Integendeel, hij leek eerder tammer de volgende dag dan banger, zoals steeds.

Wat verder eveneens tof is, is dat hij geregeld zit te wachten achter de deur als ik de kamer uit ben. Dit doet hij al enkele weken, maar was ik hier vergeten te vertellen. Hij geniet merkbaar van ons gezelschap. Het lijkt zelfs dat hoe meer er van ons in de kamer zijn, hoe meer actief hij schijnt en hoe meer hij zich in ons zicht bevindt. Maar eigenlijk is dit ook logisch, aangezien hij geregeld wel een hapje van iemand krijgt of er bijna elke keer wel iemand bereid is wat met hem te spelen! We hebben alleen maar dingen gedaan om zijn vertrouwen en liefde te winnen de afgelopen 7 weken. En dat merken we dagelijks aan zijn vorderingen!

Maandag zette ik mij in precies dezelfde positie als zondag en nam hetzelfde speeltje waar hij die dag voor het eerst mee speelde, om te zien of ik hem weer zo hevig in hetzelfde spel kon verwikkeld krijgen. Onmiddellijk toen hij dit zag, rende hij snel naar de plaats onder die onderste hangmat en zette zich klaar om het spel te beginnen! Dat heb ik al zo vaak gemerkt hè, we moeten maar één keer iets aanleren en hij kent het direct! Zo knap vind ik dat!

Hij is nu echt gek op dat speeltje. Hij speelde woensdag zelfs met mijn zoon op het bed ermee. We zaten met 3 op bed, maar daar had hij dus geen probleem mee.

Van mijn jongste dochter lijkt hij het minste schrik te hebben. Zij mag echt heel dichtbij komen. Ze geeft hem zelfs af en toe wel eens een snel kusje hihi. Ik vermoed dat het wel met haar grootte te maken heeft, ze is niet zo bedreigend als de rest van ons waarschijnlijk. (Wordt volgende maand 10 jaar.)

Hij wordt ook elke dag dapperder. Hij komt gewoon op mijn laptop staan, voor mijn neus. Hihi. Niet om geaaid te worden, want als ik dat probeer, dan is hij snel weg. Maar waarschijnlijk gewoon omdat hij dat kan hè, zoals een echte kat. Om te zeggen: "allemaal van mij"... :-)

Ik weet dat het lastig werken is als je kat vlak voor je op je spullen komt liggen. Maar op dit moment zou ik niets liever willen en kan ik daar alleen nog maar van dromen!

Wat ook een fantastische sprong vooruit was op dinsdag: hij was voor het eerst iets anders aan het doen met één van de zitzakken. Tot nu toe waren ze steeds grote prooien om te besluipen en te bespringen. Maar plots hoorde ik een ander geluid! Een zachter, ritmischer geluid. (Die dingen maken een bepaald geluid als je er aan komt hè, door wat er in zit.) Hij hield het een tijdje vol, dus ging ik voorzichtig kijken. Bleek dat hij die zak aan het kneden was! Ik heb niet kunnen horen of hij ook aan het spinnen was, daarvoor maakte de zak zelf teveel geluid. Ik denk het niet. Maar dat kneden is weer een supergoed teken hè. Het was grappig om te zien, was die zak precies aan 't proberen goed te leggen hihi. Hij gaat er nochtans niet echt op liggen of zo.

Verder komt hij steeds meer eventjes bij op bed zitten. Gewoon, even zitten en dan weer verder lopen. Af en toe geef ik hem dan wat lekkers, om dit te belonen. Maar het is niet zo dat hij daar steeds op rekent, want er is een duidelijk verschil te zien bij hem tussen bedelen en gewoon even komen zitten.

Het grootste wonder kwam op woensdag, maar van ONZE kant dit keer!

Wat ik de laatste weken heb geprobeerd, omdat we maar niet uit de namen geraakten, is hem elke paar dagen een andere naam geven van de lijst die ik had samengesteld. In de hoop dat we er zo zouden achter komen wat we het leukst vonden. En ja, EINDELIJK wist ik het op woensdag: dit wordt zijn naam! En iedereen heeft er vrede mee... EINDELIJK. Gedaan met zijn KZN-bestaan... hihi.

Ondertussen vond ik op het internet al zeker 4 andere katten met dezelfde naam, met zowel Engelstalige als Nederlandstalige baasjes. Het is dus een "katvriendelijke" naam, maar toch vrij origineel ook.

Mag ik jullie voorstellen aan onze kat: Phlox!

En ja, voor de Star Trek fans onder jullie: de naam komt inderdaad van Dr. Phlox (serie Enterprise). :-)

Spock stond trouwens eveneens op de lijst en waren sommigen van ons gezin grote voorstanders van, maar niet allemaal dus.

Phlox is eveneens de naam van een bloemensoort (ook wel flox of vlambloem) . Het is een Grieks woord dat "vlam" betekent. Dus ook wel een beetje passend, want hij is absoluut onze nieuwe "vlam"! :-) En daarbovenop heeft hij een heerlijk "vurig" karakter, wat echt bij ons gezin past!

Phlox, Phlox, Phlox, Phloxy...

Donderdag "ontdekte" hij mijn printer. Of eerder: dat er iets bewegend uit komt en terug in gaat. Hij nam een tijdje de jagershouding aan en mijn papier was zijn prooi hihi. Vooral wanneer de printer het papier er terug introk om de achterkant af te drukken.

Hij is gelukkig  ook duidelijk niet meer bang wanneer ik muziek opzet. In het begin dan kroop hij weg onder de verwarming. Ik heb ook een tijdje geen luide muziek meer durven draaien. Maar nu heeft hij er geen probleem meer mee. Tja, dat hoort er nu eenmaal ook bij: ik durf er hier al eens een disco van te maken... :-)

Op zaterdag zag (en hoorde) ik hem voor het eerst mekkeren voor de raam. Meestal zit hij in stilte te loeren in aanvalspositie op de vogeltjes die daar zitten, maar dit keer was het dus al mekkerend.

Deze week besloot ik om onze kat aan de verloofde van mijn oudste dochter voor te stellen. Phlox leek me er klaar voor. Vrijdag deden we de eerste poging. Zodra hij door had dat er iemand vreemd in de kamer was, werd hij heel waakzaam en bleef aan de andere kant van de kamer. Ik heb hem wel zover gekregen zijn melk vlakbij Steven op te laten drinken. Maar we kregen hem niet aan het spelen, hij stak zich liever weg in zijn doos onder het bed.

De volgende dag probeerden we het nog eens. De bedoeling is dat Phlox langzaam aan hem went, net zoals bij ons. En inderdaad, de tweede keer durfde hij al eens te komen kijken. Hij hield afstand, maar is meerdere malen naar Steven gaan kijken: van op de grond, van op zijn krabpaal en van op de vensterbank. Nadien ging hij dan weer terug onder het bed in zijn doos liggen. Hij is duidelijk wel nieuwsgierig. Hij gaat veel sneller kijken nu, dan toen hij hier in het begin bij ons was! Dus hij is al echt over veel van zijn angsten heen. Zo tof om die resultaten te zien!

Zondag aten we weer kip, zijn favoriete vlees. Enkelen van ons gingen hem geregeld een stukje geven en hij zat telkens enthousiast achter de deur te wachten. Dus stuurde ik Steven ook met een stukje.

De kip zorgde ervoor dat Phlox niet wegvluchtte. Hij durfde het vlees niet onmiddellijk aan te nemen uit zijn hand, maar na enkele kleine stukjes vlakbij te leggen, al snel wel! Hij likte zelfs zijn hand af.

Wanneer ik de deur laat open staan, loopt Phlox direct naar de opening. Hij ziet het echt wel zitten om ons huis verder te onderzoeken hihi. Ondanks dat mijn voornemen was om te wachten tot hij helemaal tam is, is de verleiding toch wel groot om hem al eens wat te laten verkennen. Hij gaat er zoveel plezier aan beleven hè. We verheug ons daar echt op. Hoewel ik zijn constante gezelschap ook enorm ga missen. Maar zijn nestje en hangmat blijven hier hè, en zijn bench voorlopig ook. Ik heb nooit last met hem 's nachts, dus waarom zou ik dit niet zo houden.

Hij komt al wel naar me toe als ik hem roep. Zelfs zonder eten. Ik heb hem al verschillende keren bij me op het bed kunnen roepen. En wonder boven wonder reageerde hij al snel op zijn naam (eerste dag al). Niet in die zin dat hij beseft dat dit zijn naam is, maar op de klank. De enige naam waar hij op reageert eigenlijk, uit de lijst die we probeerden en de naam die hij in de opvang kreeg. De helft van ons gezin is hem nog lang Chesco blijven noemen, omdat we nog geen naam hadden of omdat ze de "naam van de dag" niet leuk vonden. Maar ook daar reageerde hij nooit op. Dus echt supertof dat hij op "Phlox" wel reageert! Nu combineer ik die naam gewoon met wat hij al kent: Phlox kom, Phlox eten, Phlox raam open, enz. Zo zal hij snel genoeg weten dat we hem ermee bedoelen.

De laatste paar nachten van de afgelopen week hadden we één van onze kinderen te logeren op onze kamer. We leggen dan een matras op de grond naast ons bed. Phlox vindt dit elke keer maar vreemd en blijft dan uit de buurt van die plaats. Ook heeft hij die nachten niet in zijn hangmat geslapen, maar wel op het bovenste plateau van diezelfde krabpaal. Geeft hem kennelijk een wat veiliger gevoel, want van daaruit heeft hij een goed overzicht over de hele kamer.

En of het kind in kwestie nu vroeger of later wakker is dan ik: hij blijft liggen en houdt zich stil totdat IK wakker ben. :-)

Verder heb ik halverwege de week zijn etensbakje verplaatst naar mijn laptoptafeltje. Hij eet dan letterlijk boven mijn schoot. Hij heeft er geen probleem mee en misschien helpt het wel hem nog meer aan mij te laten wennen.

Wat ook best gek is: ik mag wel in zijn staart knijpen als hij boven op de krabpaal ligt. Ik heb al verschillende keren aan zijn staart gezeten en dat verdraagt hij redelijk lang. Maar geaaid worden wil hij nog steeds niet. Voorlopig zal ik dan maar genieten van die enkele "staartknuffels" hè... ;-)